Ένα έντεχνο μείγμα από καμπύλες βεράντες, ζωντανά λουλούδια και πλούσια παχύφυτα μεταμορφώνει μια προκλητική αυλή
Ειρηνική Όαση
Ένας κήπος δεν είναι μόνο χώρος για φυτά, είναι χώρος και για ανθρώπους. Γιατί λοιπόν να μην το κάνετε τόσο ελκυστικό και πλήρες όσο οποιοδήποτε δωμάτιο σε εσωτερικούς χώρους;
Αυτή ήταν η καθοδηγητική φιλοσοφία της Πάμελα Βολάντε όταν αγόρασε το σπίτι της στην Ισπανική Αναβίωση της δεκαετίας του 1920 στο Γουέστγουντ της Καλιφόρνια. Το ακίνητο ήταν μεγάλο, προσέφερε άφθονο χώρο για εργασία, αλλά η αυλή, παρά την ηλικία του σπιτιού, παρέμεινε ανεπτυγμένη. «Wasταν όλα καταβάμπους», λέει η Πάμελα, σχεδιάστρια τοπίου και εσωτερικών χώρων, «με κλίση από δεξιά προς τα αριστερά και από πίσω μπροστά ». Υπήρχαν μερικά ώριμα δέντρα, αλλά κατά τα άλλα η πίσω αυλή αποτελούταν από ένα τσιμεντένιο έμπλαστρο με α σχοινί ρούχων. Το ανομοιογενές, μη βελτιωμένο έδαφος εντούτοις την ενέπνευσε. "Οι πλαγιές έδωσαν χαρακτήρα στην ιδιοκτησία", λέει. «Και είχα μια καθαρή πλάκα».
Απεικονίζεται:
Ένα κυκλικό σιντριβάνι και μια λίμνη, με μπλε πλακάκια που αντανακλούν τον ουρανό, είναι το επίκεντρο του κήπου. Ένα βολάν από αυτί αρνιού τυλίγει την περιφέρεια για έμφαση, η ασαφής υφή του μαλακώνει το χείλος του κονιάματος τούβλου.Ένα κιόσκι για χρήση όλο το χρόνο
Αναγνωρίζοντας ότι μια παραδοσιακή ορθογώνια αυλή, η οποία θα συμπλήρωνε το σπίτι, δεν θα λειτουργούσε σε επικλινές έδαφος, η Πάμελα επινόησε μια σειρά κλινοσκεπασμένων κρεβατιών σε διαφορετικά επίπεδα. Ξεκίνησε με ένα κυκλικό σιντριβάνι και μια λίμνη στο κέντρο, με καμπυλωτά κρεβάτια κλεισμένα μέσα στη βάση τοίχοι που απομακρύνονται από το κέντρο προς όλες τις κατευθύνσεις, όπως κυματισμοί στο νερό και καμπύλα βήματα που οδηγούν μέσα και έξω
Στις αντίθετες πλευρές του σιντριβανιού, τοποθέτησε χώρους καθιστικού: κιόσκι στο χαμηλότερο επίπεδο κοντά στο σπίτι, και στην υπερυψωμένη άκρη της λίμνης με γρασίδι, μια ζεστή διακοπή για δύο καρέκλες. Για τους τοίχους αντιστήριξης, η Pamela επέλεξε ανακυκλωμένα τσιμεντόλιθους με τραχιά εμφάνιση. Στα δάπεδα του αίθριου, τα σκαλοπάτια και το περίγραμμα της λίμνης, χρησιμοποίησε ξεπερασμένο τούβλο διατεταγμένο σε κυκλικά μοτίβα, με το απαλό-κόκκινο χρώμα του να απηχεί την τερακότα της κεραμοσκεπής στέγης του σπιτιού.
Απεικονίζεται: Το σιδερένιο κιόσκι πλαισιώνει τη θέα του κήπου από το κάτω αίθριο. Δεδομένου ότι η ζωντανή απόχρωση των μπουκαμβίλιων δεν βρίσκεται στα λουλούδια αλλά στα φύλλα που μοιάζουν με πέταλα, το φυτό παρέχει χρώμα σε αυτό το καθιστικό χωρίς να τραβάει μέλισσες.
Μια γεύση για παχύφυτα
Η επιλογή των φυτών της Pamela αντανακλούσε πολλές επιρροές. Κληρονόμησε ισχυρά γονίδια κηπουρικής και η λίστα επιθυμιών της ήταν μεγάλη και ποικίλη. Από την αγγλίδα γιαγιά της, η οποία είχε έναν περιποιημένο κήπο με λουλούδια, ανέπτυξε ένα πάθος για τα τριαντάφυλλα. Ο Ιταλός πατέρας της αγαπούσε επίσης τον κήπο, αλλά πιο ανεπίσημα. Είχε επίσης μια λίμνη και ένα σιντριβάνι, έτσι έμαθε να δημιουργεί και να διατηρεί τη δική της. Με τα χρόνια, είχε γοητευτεί και από παχύφυτα, έτσι βρήκαν μια θέση στο σχέδιό της.
Απεικονίζεται: Η ουρά του Burro καταρρέει πάνω από ένα πήλινο δοχείο. Όπως πολλά παχύφυτα, ανέχεται την περιστασιακή παραμέληση, καθιστώντας το ιδανικό φυτό δοχείο.
Δραματικοί συνδυασμοί
Δεδομένου ότι οι υπαίθριοι χώροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν όλο το χρόνο στη Νότια Καλιφόρνια, "δεν υπάρχει κάτι σαν κοιμισμένη εποχή εδώ", λέει η Pamela. Ως αποτέλεσμα, αποφάσισε να επικεντρωθεί στο φύλλωμα, επιλέγοντας φυτά με διαφορετικά ύψη και σιλουέτες και χρησιμοποιώντας τα σε δραματικούς συνδυασμούς. Συνδυάζοντας δύο ή τρία μεγάλα δείγματα με σκουπίσματα μικρών φυτών προσθέτει βάθος και πληρότητα στον κήπο, όπως όταν μια μεγάλη αγαύη συνεργάζεται με χαμηλής ανάπτυξης sedums, τα οποία εξαπλώνονται γρήγορα, παράγοντας μάζες χρώματος.
Απεικονίζεται: Η θαλασσινή λεβάντα ενώνεται με τα τεράστια, σαρκώδη φύλλα του Agave attenuata για δραματική αντίθεση. Ροζ τριαντάφυλλα και μπουκαμβίλιες προσθέτουν πιο ζωντανό χρώμα.
Οργανωμένο Χάος
Αν και τα φυτά πίσω από τους τοίχους αντιστήριξης φαίνονται ελεύθερα, υπάρχει οργάνωση στη δουλειά. Μια σειρά από μεγαλοπρεπείς αγαύες διατάζει τη μία πλευρά και μια σειρά «Double Delight» αυξάνει την άλλη. σε συνεννόηση, κατευθύνουν το μάτι στο καθιστικό μεταξύ τους. Ο διαχωρισμός επιλύει επίσης το πρόβλημα των διαφορετικών αναγκών άρδευσης των φυτών. Κάτω από τα τριαντάφυλλα, η Πάμελα φύτεψε εξίσου διψασμένες βρώσιμες φράουλες, μια τακτική που χρησιμοποίησε ο πατέρας της για να σχεδιάσει και πτηνά και σκίουρους. Μπροστά από τις αγαύες είναι το σκόρδο κοινωνικό σκόρδο, που επιλέχθηκε για την έντονα αντίθεση υφή του.
Πέρα από τις αγαύες και τα κρεβάτια τριαντάφυλλου, τα δέντρα και οι θάμνοι προσφέρουν σκιά και βοηθούν στη διασφάλιση της ιδιωτικής ζωής. Η Πάμελα συμπλήρωσε τις ελαιόδεντρες που υπήρχαν ήδη στις εγκαταστάσεις με ένα νήμα από μετάξι από τη Νότια Αμερική που αντέχει στην ξηρασία και παράγει μεγάλα ροζ λουλούδια το φθινόπωρο. το χειμώνα, όταν τα φύλλα έχουν πέσει, ο εντυπωσιακός ακανθώδης κορμός του γίνεται ακόμα πιο αισθητός. Η κολωνική ευφορία, ένα ιδιαίτερο αγαπημένο, μοιράζεται επίσης αυτόν τον χώρο. Για να έρθει σε αντίθεση με τις ισχυρές, γλυπτικές μορφές των παχύφυτων, πρόσθεσε μαλακόφυλλα μολύβια, που προσφέρουν το πλεονέκτημα της προσέλκυσης πεταλούδων.
Απεικονίζεται: Τα παχύφυτα και τα πολυετή φυτά συνδυάζονται με εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Εδώ, το παγωμένο-μπλε senecio αναμειγνύεται με λεβάντες αστέρες, και στον τοίχο, γλυπτική ευφορία ζευγαρώνει με έναν δασικό θάμνο μολόχα.
Ιδιωτικό σημείο
Ένα δεύτερο καθιστικό, που βρίσκεται ελαφρώς ανηφορικά από το σιντριβάνι, παρέχει ένα εναλλακτικό σημείο για να δείτε τον κήπο. Αν και αυτό το μικροσκοπικό αίθριο είναι ανοιχτό στα στοιχεία, αισθάνεται προστατευμένο λόγω του γενναιόδωρου θόλου που παρέχει το μεταξωτό νήμα και της πυκνής φύτευσης στα υπερυψωμένα κρεβάτια που τυλίγονται γύρω του. Τα κρίνα της Κάλα κρυφοκοιτάζουν πίσω από το πλατύφυλλο Bergenia crassifolia, και η ουρά της φτέρης και του burro σε καλάθια κρεμασμένα από τα μέλη του δέντρου αιωρούνται πάνω από τις καρέκλες. Ένας ηλεκτρικός πολυέλαιος και φωτισμός κάτω από τα δέντρα φωτίζουν το αίθριο τη νύχτα.
Κατάστρωμα με θέα στην πόλη
Σε αντίθεση με την πίσω αυλή, η οποία εστιάζει προς τα μέσα, αυτό το κατάστρωμα στην κορυφή του γκαράζ έχει θέα στην κάτω πόλη. Το ίδιο κόκκινο τούβλο που χρησιμοποιείται στην πίσω αυλή, επίσης τοποθετημένο σε κυκλικά μοτίβα, ενώνει τους δύο χώρους. Το αμπέλι σάλπιγγας κουρδίζει το μπροστινό κάγκελο, απαλύνοντας τη θέα στο αστικό τοπίο παρακάτω. Το ενισχυμένο τμήμα του αίθριου συνδέεται με την τραπεζαρία.
Τέλος, δίπλα στον τοίχο από γυψομάρμαρο στο πίσω μέρος του κήπου, η Πάμελα φύτεψε τον κισσό της Βοστώνης, γνωρίζοντας ότι το αμπέλι, με τον καιρό, θα κάλυπτε ολόκληρη την επιφάνεια. Οι πράσινοι τοίχοι διατηρούν την εστίαση προς τα μέσα, λέει. «Όταν βρίσκεσαι σε έναν κήπο, θέλεις να νιώθεις απομακρυσμένος από τον κόσμο».
Αν και μετακόμισε από το Westwood και απολαμβάνει έναν νέο κήπο, η Pamela θυμάται ότι η ελκυστικότητα αυτής της κατάφυτης όασης ήταν πιο εμφανής όταν φίλοι επισκέφθηκαν, περπατώντας στα μονοπάτια για να ανέβουν στη συνέχεια στους χαμηλούς τοίχους ή να περιπλανηθούν στο μπροστινό κατάστρωμα για να δουν την πόλη, επιστρέφοντας τελικά στο κήπος. "Όλοι χαλάρωσαν εκεί", λέει η Pamela. «Κανείς δεν ήθελε να φύγει». Θυμάται με χαρά την έκπληξη που εξέφρασαν οι επισκέπτες όταν έμαθαν ότι ο κήπος ήταν καινούργιος. Με την πλούσια, πλήρη ανάπτυξή του, αισθάνεται ότι πρέπει να έχει εξελιχθεί οργανικά σε δεκαετίες, παρατήρησε ένας επισκέπτης. Λέει η Pamela χαμογελώντας, "Είναι απλώς το αποτέλεσμα που ήλπιζα".
Το σχέδιο κήπου
