Αυτό το ζευγάρι ξεκίνησε μια αποσυντεθειμένη Ολλανδική Αποικιακή Αναβίωση του 1901, προσθέτοντας λεπτομέρειες με vintage εμφάνιση, συστήματα εξοικονόμησης ενέργειας και άνετους νέους χώρους διαβίωσης μέσα και έξω
Ονειρο που έγινε πραγματικότητα
Οι ανατριχίλες με ανέβασαν στα χέρια, ενώ έβλεπα το πλήρωμα να κυλάει το όμορφο παλιό μου σπίτι, να τρίζει και να γκρινιάζει, από το θρυμματισμένο θεμέλιο του από ψαμμίτη και πάνω σε ράγες που έχουν στηθεί στην πλαϊνή αυλή. Iξερα ότι έπρεπε να ρίξουμε ένα συγκεκριμένο θεμέλιο για να σώσουμε το σπίτι του 1901, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι έπρεπε να μου αρέσει. Λίγες ώρες αργότερα, ήταν ασφαλές και ασφαλές στο προσωρινό του μέρος αναπαύσεως. Τι ανακούφιση! Ο σύζυγός μου, ο Ντένις, ο οποίος έχει δεκαετίες εμπειρίας στο χτίσιμο σπιτιού, είχε σχεδιάσει τα πάντα μέχρι την ίντσα, οπότε θα έπρεπε να ήξερα ότι αυτός και το πλήρωμα θα τα κατάφερναν σωστά, αλλά ήταν μια τρομακτική δοκιμασία. Εξάλλου, αυτό το υπέροχο παλιό σπίτι ήταν το όνειρό μου που πραγματοποιήθηκε και δεν μου άρεσε πραγματικά να το βλέπω σκαρφαλωμένο επικίνδυνα από το έδαφος.
Δείτε, για χρόνια έκανα τις πρωινές μου βόλτες στην ιστορική περιοχή της ορεινής μας πόλης Bozeman, Μοντάνα, φαντάζομαι πώς πρέπει να είναι οι εσωτερικοί χώροι των σπιτιών του 19ου και του 20ού αιώνα. Ενώ τα οράματα για το δικό μου παλιό μπανγκαλόου χόρευαν στο κεφάλι μου, ποτέ δεν πίστευα πραγματικά ότι θα μπορούσα να μιλήσω στον Ντένις στην ιδέα της «διόρθωσης των λαθών κάποιου άλλου», όπως το λέει. Αλλά μετά από 23 κινήσεις κατά τη διάρκεια της 29χρονης καριέρας του, υποσχέθηκε ότι η επόμενη κίνηση θα ήταν η επιλογή μου. Απήδησα στην προσφορά, παρασύροντάς τον να περιηγηθεί σε αρκετά παλιά σπίτια της αγοράς.
Απεικονίζεται: Τα ανακαινισμένα κόκκινα παντζούρια της Ολλανδικής Αποικιακής Αναγέννησης σκάνε ενάντια στα νέα έρπητα ζωστήρα από κέδρο. Κάγκελα βεράντας και είσοδος στοάς μιμούνται την αρχική ξυλουργική του σπιτιού.
Ταπεινή Αρχή 1898
Και όταν είδαμε αυτήν την Ολλανδική Αποικιακή Αναβίωση, ξέραμε ότι είχε ακριβώς τις κατάλληλες δυνατότητες. Εξωτερικά, το σπίτι είχε στέγη γάμπρελ και μοναδικές καμάρες στη βεράντα, ακόμα άθικτες. Στο εσωτερικό, ενώ πολλά είχαν αφαιρεθεί με την πάροδο του χρόνου, κάποια κομμάτια χαρακτήρα, όπως οι διακόπτες φώτων με κουμπιά, παρέμειναν. Μου άρεσε επίσης η ιστορία του σπιτιού. Χτίστηκε για μια επιχειρηματική γυναίκα καθηγήτρια μουσικής στις αρχές του αιώνα από ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο 5 δολαρίων από το Ladies 'Home Journal. Το χρηματοδότησε με τέλη μαθήματος μουσικής.
Απεικονίζεται: Οι ιδιοκτήτες σπιτιού βρήκαν αυτή τη διαφήμιση του 1898 Ladies 'Home Journal που προσέφερε τα σχέδια για το σπίτι τους. Κόστος για την κατασκευή του τότε: $ 1.500 έως $ 1.750.
Τα παλιά σπίτια έρχονται με προβλήματα
Όπως σε κάθε παλιό σπίτι, είχε κάποια προβλήματα. Αρκετές οικογένειες είχαν καταλάβει το σπίτι και αυτό έδειχνε: Οι βεράντες ήταν κλειστές, είχαν προστεθεί παράθυρα με εικόνες και ένα σπρέι το συντηρητικό εξοχικού τυριού που πωλήθηκε από τη Sears στις αρχές της δεκαετίας του 1970 περιβλήθηκε από την πλευρά του κέδρου και είχε ρωγμές το. Η εσωτερική επένδυση είχε επίσης αλλάξει και οι περισσότερες από τις συμπαγείς πόρτες πέντε πάνελ είχαν κοπεί για να ταιριάζουν σε χαλί από τοίχο σε τοίχο. Με λίγα λόγια, χρειαζόταν πολλή δουλειά.
Το σπίτι είχε 1.440 τετραγωνικά πόδια καθιστικό συν μια μεγάλη μπροστινή βεράντα, αλλά δεν είχε κάποιες σύγχρονες ανέσεις, συγκεκριμένα γραφείο στο σπίτι, πλυντήριο και χώρο χειροτεχνίας. Δεδομένου ότι το ακίνητο κάλυπτε τρεις παρτίδες πόλεων, αποφασίσαμε να προσθέσουμε. Ενώ δεν μπορούσαμε να είμαστε καθαρολόγοι, θέλαμε να κάνουμε κάθε νέα λεπτομέρεια να φαίνεται όσο πιο παλιά γίνεται.
Απεικονίζεται: Με την οροφή από χάντρα, το κεραμίδι του μετρό και το ξύλινο πάτωμα, η πολύχρωμη κουζίνα αποτίει φόρο τιμής στη δεκαετία του 1920.
Ένας χρόνος αναμονής πριν από την ανακαίνιση
Από την αρχή ο Ντένις και εγώ ξεκινήσαμε να ερευνούμε τρόπους για να προσθέσουμε ιστορικά κατάλληλη γοητεία στον τόπο. Συλλέξαμε κολλώδεις στοίβες περιοδικών για αναφορά, σκίζοντας τις φωτογραφίες που μας άρεσαν πολύ. Iξερα ήδη ότι ήθελα να μετατρέψω έναν παιδικό σταθμό στον επάνω όροφο σε δωμάτιο-ντουλάπα και κύριο μπάνιο με δύο νεροχύτες βάθρου, μπανιέρα με νύχια και τοίχοι με πράσινο φασκόμηλο-ακριβώς όπως είχα δει τον Σεπτέμβριο του 2003 θέμα της Αυτό το παλιό σπίτι. Αλλά περιμέναμε και ζήσαμε στο σπίτι για ένα χρόνο πριν αποφασίσουμε πόσο μεγάλη αναδιαμόρφωση θέλαμε να αναλάβουμε. Καλό πράγμα επίσης. Εκείνο το διάστημα βιώσαμε πλήρως την ανεπαρκή μόνωση του σπιτιού, την αμφιβόλου καλωδίωσης, την αρχαία υδραυλικά - και, ναι, το θεμέλιο που καταρρέει, το οποίο είχε αφήσει τα πατώματα στραβά και έπρεπε να είναι αντικαταστάθηκε.
Απεικονίζεται: Μια μπανιέρα παντόφλα με νύχια βρίσκεται σε μια γωνιά του νέου κύριου λουτρού.
Ιστορικές εξαιρέσεις για ευκολία
Αποφασίσαμε να αφαιρέσουμε χρόνο από την επιχείρηση κατασκευής σπιτιών, όπου διαχειριζόμαστε και τα δύο έργα, για να κάνουμε την αναδιαμόρφωση τη δουλειά μας πλήρους απασχόλησης. Καταρτίσαμε σχολαστικά τις κατόψεις και τα φύλλα προδιαγραφών, έχοντας κατά νου την ενεργειακή απόδοση ως κορυφαία προτεραιότητα. Αυτό σήμαινε την προσθήκη ψεκασμένης μόνωσης ουρεθάνης, ακτινοβολίας θερμότητας, παράθυρα με διπλό τζάμι και τουαλέτες χαμηλής ροής. Στον πρώτο όροφο αποφασίσαμε επίσης να προσθέσουμε μια είσοδο στοάς και ένα δωμάτιο με πούδρα και να ανοίξουμε την κουζίνα στα τραπεζαρία και τα σαλόνια. Αυτή η τελευταία απόφαση δεν ήταν ιστορικά σωστή, αλλά ταιριάζει με τον τρόπο ζωής μας και μας επέτρεψε να χρησιμοποιήσουμε το αρχικό κυνηγητό καμινάδων για να προσθέσουμε ένα κεντρικό τζάκι.
Απεικονίζεται: Ένα όμορφο τζάκι ζεσταίνει το σαλόνι. Το περίβλημα από μαόνι και κεραμικά πλακάκια βασίστηκαν σε χαρακτηριστικά που βρέθηκαν σε γειτονικά σπίτια και χειροποίητα από ντόπιους τεχνίτες. Ο πτυσσόμενος ρόκερ ταξίδεψε με καλυμμένο βαγόνι στη Νεμπράσκα με την προγιαγιά της Ντέμπι.
Ένα κλειδί στα σχέδια
Αφού ήμασταν τόσο σκόπιμοι με τον προγραμματισμό μας, νομίζαμε ότι είχαμε προετοιμαστεί για όλα, αλλά το σπίτι, φυσικά, εξακολουθούσε να επιφυλάσσει μερικές εκπλήξεις. Ενώ ετοιμάζαμε να μετακινηθεί, βρήκαμε αμίαντο στη σοφίτα και τα προσαρτημένα τοιχώματα ενός άπαχου σπιτιού. η κατάργησή του ήταν ένα εμπόδιο που ξέραμε ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μόνο επαγγελματίες. Ευτυχώς καταφέραμε να φέρουμε τους άντρες με λευκά κοστούμια εκεί μέσα σε δύο εβδομάδες. Είναι λίγο περίεργο, πρέπει να πω, να βλέπεις το σπίτι σου να μετατρέπεται σε ζώνη hazmat, με μια μικρή σκηνή έξω για ντους.
Μετά από αυτό, ο Ντένις και εγώ αρχίσαμε αμέσως να ξεσκονίζουμε το εσωτερικό του σπιτιού ενώ καθόταν στην πλαϊνή αυλή. Είχαμε συμφωνήσει στην αρχή να πάρουμε το demo, αλλά πραγματικά δεν ήξερα σε τι θα έμπαινα. Wasταν καυτή, σκοτεινή δουλειά και μισούσα να φοράω αναπνευστήρα. Επίσης, δεν μου άρεσε πολύ να χρειαστεί να βγάλω εκατοντάδες καρφιά από τα αρχικά έλατα, τα οποία ανακαλύψαμε αφού σκίσαμε ένα στρώμα καινούριας βελανιδιάς που είχε τοποθετηθεί πάνω τους. Πέρασα μια καλή εβδομάδα σέρνοντας στον πρώτο όροφο με έναν λοστό, πράσινα γόνατα που ήταν δεμένα. Ευτυχώς, ο Ντένις φρόντισε για το μεγαλύτερο μέρος της βαριάς μεταφοράς, ενώ έβγαλα τα συντρίμμια σε κάδους.
Απεικονίζεται: Μια αντίκα από βελανιδιά με αντίκες βρίσκεται ανάμεσα σε δύο νιπτήρες βάθρων, παρέχοντας χώρο για προϊόντα περιποίησης και επιπλέον πετσέτες.
Ζώντας στο Γκαράζ
Προσπαθήσαμε να επαναχρησιμοποιήσουμε, να πουλήσουμε ή να δώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, αφού κανένας από εμάς δεν ενδιαφέρθηκε να δει καλά υλικά να απορρίπτονται σε έναν χώρο υγειονομικής ταφής. Η προσφορά "δωρεάν" συγκέντρωσε κάποια βοήθεια στην αφαίρεση του φορείου, του καλύμματος της βεράντας και των τεντών. Ο Ντένις έβγαλε επίσης πλάκες ψαμμίτη αξίας πολλών παλετών από το παλιό θεμέλιο για ανακύκλωση στα φρεάτια του νέου υπογείου. Στο τέλος ανασύραμε οκτώ τόνους πηχάκια, γύψο, γυψοσανίδες, καλωδιώσεις και υδραυλικούς σωλήνες. Τέλος, με αυτό που έγινε και το νέο θεμέλιο στη θέση του, γιορτάσαμε την επιστροφή του σπιτιού στην αρχική του θέση.
Wasταν ένα βραχύβιο πάρτι, όμως, καθώς έπρεπε να ξεκινήσουμε την προσθήκη. Για μήνες ζούσαμε σε ένα γκαράζ σε στιλ αχυρώνα που είχαμε χτίσει στην πίσω αυλή πριν ξεκινήσουμε την αναδιαμόρφωση του κυρίως σπιτιού. Ενώ η δομή των 22 επί 24 ποδιών κρατούσε τα βασικά μας-κρεβάτι, γραφείο, τραπέζι και αυτοσχέδια κουζίνα-η ζωή εκεί γινόταν κλειστοφοβική. Κάναμε μισό μπάνιο, αλλά ο Ντένις και εγώ έπρεπε να κάνουμε καθημερινά βόλτες στο τοπικό γυμναστήριο για ντους. Και ενώ καταφέραμε να βράσουμε τα λαχανικά σε ένα ζεστό πιάτο και να ζεστάνουμε τα περισσότερα γεύματα στο φούρνο μικροκυμάτων, ανυπομονούσα να χρησιμοποιήσω ξανά μια πλήρη κουζίνα. Ο Ντένις ήταν επίσης πρόθυμος να δείξει ότι μπορούσε να κάνει όλη την ξυλουργική και να πλαισιώσει μόνος του. Φυσικά, η απόκτηση αρκετών νέων ηλεκτρικών εργαλείων κορυφαίας ποιότητας ήταν μια απαραίτητη πρώτη προτεραιότητα!
Απεικονίζεται: Το ζευγάρι ξεκουράζεται καλά. Η βεράντα βρίσκεται πίσω από το γκαράζ σε στιλ αχυρώνα, όπου ζούσε το ζευγάρι κατά τη διάρκεια της αναδιαμόρφωσης.
Καταναλωτικά Έργα
Ο Ντένις κατασκεύασε νέα ζευκάρια σε σχήμα γάμπρελ και τοποθέτησε εσωτερικά διακοσμητικά διακοσμητικά και επενδύσεις. Μαζί, εγκαταστήσαμε νέο δάπεδο από ξύλο βελανιδιάς. Εν τω μεταξύ, πέρασα ώρες κάνοντας διαδικτυακή έρευνα και απευθυνόμενη σε τοπικούς προμηθευτές για να βρω τις συσκευές Heartland για την κουζίνα μας όπως το 1920 και τα κατάλληλα καλούπια για να ντύσουμε το σαλόνι. Αυτό ήταν το διασκεδαστικό μέρος που έκανε όλο αυτό το άσχημο demo να αξίζει! Καθώς τα έργα κατανάλωναν τις μέρες και τις νύχτες μας, αποφασίσαμε να αφήσουμε την εσωτερική βαφή και λεκέδες στους επαγγελματίες.
Περίπου 16 μήνες μετά την έναρξη όλης αυτής της διαδικασίας, καταφέραμε τελικά να βγάλουμε τα υπάρχοντά μας από την αποθήκη. Η αναδιαμόρφωση αυτού του τόπου αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολη από ό, τι είχα φανταστεί, αλλά το να μπορείς να περιβάλλεις τον εαυτό σου με τους καρπούς της εργασίας σου είναι επιβραβευτικό -πέρα από την περιγραφή. Σχεδιάζουμε επίσημα να γεράσουμε σε αυτό το σπίτι. Οχι άλλες κινήσεις. Όλα τα παλιά κουτιά συσκευασίας έχουν πάει για ανακύκλωση.
Απεικονίζεται: Ντεμοντέ ορτανσίες, σκύλα, τριαντάφυλλα και πασχαλιές περιβάλλουν τη βεράντα και το νέο φράχτη. Μια περιφραγμένη αψίδα κήπου οδηγεί τώρα στην πίσω αυλή.
Κάτοψη: Πρώτος Όροφος
Προσθέτοντας στο πλάι του σπιτιού παρέχεται χώρος για έναν νέο χώρο χειροτεχνίας, πλυντήριο και γραφείο.
Κάτοψη: Δεύτερος Όροφος
Συμβουλή ιδιοκτήτη σπιτιού: "Οργανώστε σελίδες που έχουν σκιστεί από περιοδικά σε συνδετικά τριών δακτυλίων με καρτέλες ανά θέμα. Με αυτόν τον τρόπο θα ξέρετε πού θα τα βρείτε και τι θέλετε να αντιγράψετε. » - Ντένις Στόουνερ, Μπόζμαν, Μοντ.
Τι κάναμε: Χρόνος και χρήματα που ξοδεύτηκαν
Ανακαινίστηκε και διευρύνθηκε η Ολλανδική Αποικιακή Αναγέννηση του 1901.
Χρονικό πλαίσιο: 16 μηνες
Πού αποθηκεύσαμε: Ανακύκλωση όσο το δυνατόν περισσότερων παλαιών δομικών υλικών, όπως επαναχρησιμοποίηση θεμέλιου λίθου στα φρεάτια παραθύρων του υπογείου.
Πού ξεγελάσαμε: Υδραυλικά εξαρτήματα αναπαραγωγής, όπως η vintage μπανιέρα με ασημένια νύχια-πόδια και φωτισμός.
Απεικονίζεται: Η ιδιοκτήτρια σπιτιού Debbie Stoner αδιάκριτη καρφιά από τα αρχικά δάπεδα του σπιτιού.
Τι κάναμε: Προκλήσεις
Τι θα κάναμε διαφορετικά: Τίποτα! Νομίζω ότι κάναμε τα πάντα με τον τρόπο που έπρεπε.
Η μεγαλύτερη πρόκληση μας: Διατηρώντας την υγεία, την ασφάλεια και τη λογική μας κατά τη διάρκεια ενός τόσο μεγάλου έργου.
Πώς το λύσαμε: Με την κατασκευή ενός μικρού αχυρώνα αποθήκευσης με μισό μπάνιο πρώτα, ώστε να μπορέσουμε να κατασκηνώσουμε εκεί κατά τη διάρκεια της αναδιαμόρφωσης.
Απεικονίζεται: Ο ιδιοκτήτης σπιτιού Ντένις Στόνερ εγκαθιστά το πτερύγιο καιρού στο νέο γκαράζ.
