Αναζωογονώντας έναν τεχνίτη του 1915 στην Altadena, CA

Ως σχεδιάστρια εκδηλώσεων, η Αλεξάνδρα Αζάτ είναι συνηθισμένη στα άμεσα αποτελέσματα. Να μετατρέψετε μια ήπια αίθουσα δεξιώσεων σε μια λουλουδάτη παραμυθένια χώρα; Κανένα πρόβλημα. Μεταμορφώστε ένα επίπεδο γκαζόν σε ένα βρύο, κυματιστό τοπίο από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών; Σε λίγες μόνο μέρες, η μεταμόρφωση ολοκληρώνεται. Τίποτα από αυτά δεν την προετοίμασε για την ανακαίνιση ενός αιωνόβιου Τεχνίτη κοντά στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια.

«Έχω συνηθίσει να κινούμαι πολύ, πολύ γρήγορα», λέει η Αλεξάνδρα, η οποία εκπαιδεύτηκε στο σχεδιασμό λουλουδιών και διευθύνει τρεις εταιρείες που προσφέρουν υπηρεσίες εκδηλώσεων, λουλουδιών και εσωτερικού σχεδιασμού. «Ζώντας εδώ και βλέποντας πόσο αργά θα πήγαινε η κατασκευή, υπήρξαν στιγμές που ήθελα να πω: «Δώσε μου το χρώμα! Θα το κάνω!' "

Ενώ τώρα γελάει γι' αυτό, η διαδικασία ήταν μια μαθησιακή εμπειρία για τη σχεδιάστρια, η οποία δεν είχε ξαναζήσει μια μεγάλη ανακαίνιση. Το βράδυ που μετακόμισε εκείνη και ο δικηγόρος σύζυγός της, Ίσα, το νερό κρύωσε στο κύριο μπάνιο και η λαβή της βρύσης της μπανιέρας έπεσε στο χέρι της όταν προσπάθησε να κάνει μπάνιο το βρέφος γιο της στο διάδρομο. Σε τι μπήκα; Η Αλεξάνδρα θυμάται ότι σκεφτόταν, και αυτό ήταν πριν από την πανδημία -και μια δεύτερη εγκυμοσύνη- να ρίξει ένα κλειδί στο χρονοδιάγραμμα της ανακαίνισής της.

Παρά τα προβλήματα υδραυλικών εγκαταστάσεων, το σπίτι αποδείχθηκε ιδανικό έργο για τις μεταμοσχεύσεις στο Σαν Ντιέγκο. Ένα από τα πρώτα σπίτια που χτίστηκαν στο προάστιο Altadena του Λος Άντζελες, το 1915, το σπίτι ήταν γεμάτο με γοητεία Craftsman. Εξωτερικά, φαρδιές μαρκίζες με αγκύλες στεγάζουν τοίχους από γυψομάρμαρο με σιδερένια άνετα μπαλκόνια. Οι πέργκολες με επένδυση κολώνων προβάλλουν από μπροστά και πίσω, αγκαλιάζοντας το κατάφυτο τοπίο.

Στο εσωτερικό, σκούρα δρύινα μπιντέ και κορώνα πλαισίωναν τα δωμάτια με τις γενναιόδωρες αναλογίες και ένα εκτεταμένο παράθυρο από μολυβένιο γυαλί πλημμύρισε την κεντρική σκάλα με φως. «Η δομή ήταν σε φανταστική μορφή», λέει ο γενικός εργολάβος Bo Zarnick, ο οποίος επέβλεψε τις ανακαινίσεις στο δεύτερο δάπεδο και αποδίδει μεγάλο μέρος της κατάστασης του κτιρίου στο στρώμα της διαγώνιας στήριξης 1×6 που καλύπτει το αρχικό πλαισίωση. «Δεν υπήρχε ένα σταθερό πάτωμα ή μια χαλαρή κεφαλίδα», παρατηρεί, «και για ένα σπίτι 100 ετών, αυτό είναι απίστευτο».

Μεγάλο μέρος της πίστης πηγαίνει στους προηγούμενους ιδιοκτήτες, οι οποίοι παρακολουθούσαν την ιδιοκτησία για περισσότερα από 40 χρόνια. «Φρόντιζαν πολύ καλά το σπίτι», παραδέχεται η Αλεξάνδρα. «Αλλά δεν το αναβάθμισαν πραγματικά». Εκτός από τα προβλήματα υδραυλικών εγκαταστάσεων, το σπίτι των 4.720 τετραγωνικών ποδιών δεν είχε μόνωση και δεν είχε κλιματισμό στον κάτω όροφο. Μετά ήταν η καλωδίωση. «Όταν το αγοράσαμε, ήταν όλο πόμολο και σωλήνα», λέει. «Ο ηλεκτρολόγος μας είπε, «Είναι εκπληκτικό που αυτό το μέρος δεν έχει καεί».

Ενώ η Αλεξάνδρα ήθελε να σεβαστεί την ιστορία και τον χαρακτήρα του σπιτιού, δεν ήθελε να ζήσει σε ένα μέρος που ένιωθε σαν να είχε διατηρηθεί σε κεχριμπάρι. «Μερικές φορές αυτά τα σπίτια είναι τόσο σοβαρά και ο τρόπος που ζούμε σήμερα δεν είναι ακριβώς έτσι», λέει η μητέρα δύο μικρών γιων. «Είναι μια ισορροπία ανάμεσα στο σεβασμό της παλιάς, πρωτότυπης αρχιτεκτονικής και στο να την κάνεις παιχνιδιάρικη».

Πριν μετακομίσουν, τα Azats έκαναν τις απαραίτητες αναβαθμίσεις στα υδραυλικά και ηλεκτρολογικά συστήματα, μονωμένα η σοφίτα, φινίρισε τα δρύινα δάπεδα και επισκεύασε και επικάλυψε τους ραγισμένους τοίχους και τις οροφές από γύψο. Στη συνέχεια ασχολήθηκαν με το εξωτερικό, αντικαθιστώντας αυτό που η Alexandra αποκαλεί το συνδυασμό χρωμάτων "Band-Aid-tan and burgundy" με μια απαλή απόχρωση του γκρι που ενοποιεί τη δομή και προσφέρει ένα πιο απαλό σκηνικό για το λευκό της αναρρίχησης τριαντάφυλλα.

Το πρώτο δωμάτιο που τράβηξε την προσοχή του ζευγαριού ήταν το κύριο μπάνιο, το οποίο διέθετε μια ανησυχητική διαφανή δεξαμενή ψαριών στον τοίχο μεταξύ του ντους και της τουαλέτας. Εκτόξευσαν το δωμάτιο και έκλεισαν μια δεύτερη πόρτα του υπνοδωματίου που άνοιγε μέσα σε αυτό, δημιουργώντας χώρο για ένα νέο ντους και μια ξεχωριστή μπανιέρα με νύχια, και στη συνέχεια έδωσε στους επίπεδους τοίχους κρεμμύδι που σχεδιάστηκε σύμφωνα με την επένδυση στην τραπεζαρία δωμάτιο. Η διπλανή κύρια κρεβατοκάμαρα ήταν ευρύχωρη αλλά μικρή σε ντουλάπες, έτσι το ένα άκρο ήταν κλειστό για να σχηματίσει ένα ζευγάρι καμπίνες.

Αφήνοντας ένα πάθος που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της παιδικής της ηλικίας ανάμεσα στα κλασικά vintage σπίτια του Μπρούκβιλ της Νέας Υόρκης, η Αλεξάνδρα αφιέρωσε το εσωτερικό με στάμπες ταπετσαρίας. Ανάμεσα στις αναβράζουσες επιλογές της: ένα τολμηρό ασπρόμαυρο φλοράλ στο βασικό μπάνιο. ένα βοτανικό με φύλλα μπανάνας στον γεμάτο φως ηλιόλουστο χώρο. και διακριτικά σημεία λεοπάρδαλης για να αντισταθμίσουν την επισημότητα της τραπεζαρίας.

Τα έπιπλα κάνουν επίσης το ρόλο τους. Ένα οβάλ τραπέζι αντισταθμίζει τις γραμμές της τραπεζαρίας, όπως και ένας μοντέρνος πολυέλαιος. «Απλώς ένιωθα ότι αυτός ο χώρος ήταν τόσο παλιός, έπρεπε να το παλέψουμε λίγο», λέει η Alexandra. Όταν πρόκειται για αυθεντική ξύλινη επένδυση, οι ιδιοκτήτες κατοικιών τείνουν να πέφτουν σε δύο στρατόπεδα: να το συντηρούν ή να το βάφουν. Αλλά η Alexandra αποδεικνύει ότι μπορείτε να το έχετε και με τους δύο τρόπους, διατηρώντας τα φυσικά δρύινα περιβλήματα στο σαλόνι, για για παράδειγμα, αλλά βάφοντας το στεφάνι, το μαντήλι και το ντουλάπι σε λευκό χρώμα για να ταιριάζει με τους τοίχους και να φωτίζει το δωμάτιο. Στο χολ της εισόδου, διατήρησε τα δρύινα πατώματα και την κουπαστή της σκάλας, αλλά έβαψε λευκά τα ανυψωτικά και τα κάγκελα για πιο φρέσκια εμφάνιση.

Ανυπομονώντας να ενισχύσει το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον του σπιτιού, η Αλεξάνδρα εφάρμοσε κουφώματα τοίχου κατά μήκος της εισόδου και κάλυψε τους τοίχους και την οροφή του βοηθητικού δωματίου-μετατραπεί σε μουντό με σανίδα από χάντρες ζωγραφισμένη μια κυκλοθυμική ξυλάνθρακας. «Μου αρέσει ένας άνετος, περιβάλλων χώρος», λέει για την χρωματική της επιλογή, η οποία επαναλαμβάνεται στην άλλη άκρη του δωματίου, όπου σκάλισε έναν χώρο πρωινού με ένα ενσωματωμένο δείπνο.

Το να καταλάβεις τη διπλανή κουζίνα αποδείχτηκε το πιο δύσκολο παζλ της ανακαίνισης. Πολύ μικρό για την κλίμακα του σπιτιού και περιτριγυρισμένο από δωμάτια και πίσω σκάλες που οι ιδιοκτήτες δεν ήθελαν να θυσιαστούν, φαινόταν να αντιστέκεται σε οποιαδήποτε λύση. Η επέκταση του πίσω μέρους του σπιτιού θα σήμαινε δαπανηρές δομικές εργασίες και μακρά αναμονή για άδεια κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

«Δεν ήταν καλή διαρρύθμιση, οπότε αποφασίσαμε να ξεφορτωθούμε όλη την κουζίνα», λέει ο αρχιτέκτονας σχεδιαστής Luke Hamilton, ο οποίος συνεργάστηκε με Η Alexandra και ο εργολάβος John Lopes θα ξυρίσουν έναν τοίχο από ντουλάπι από το ντουλάπι του μπάτλερ, διευρύνοντας την κουζίνα κατά ένα κρίσιμο 2 πόδια. Νέο από το δάπεδο μέχρι την οροφή αποθήκευση ο τοίχος μπήκε κατά μήκος ενός τοίχου κουζίνας, καθώς και πρόσθετος αποθηκευτικός χώρος που πλαισιώνει τη σειρά. Για να κάνει τον χώρο να φαίνεται μεγαλύτερος, ο Χάμιλτον διεύρυνε το άνοιγμα στο ντουλάπι του μπάτλερ, έτσι μοιάζει με τη συνέχεια της κουζίνας. πρόσθεσε μια πόρτα σε μια νέα προσθήκη στο κατάστρωμα στο πίσω μέρος και φωτίστηκε το πέρασμα από την μπροστινή αίθουσα, έτσι ώστε η πρόσβαση να είναι πιο ανοιχτή και ελκυστική.

Η κορωνίδα είναι το νησί της καρυδιάς που σχεδίασε η Αλεξάνδρα και έφτιαξε κατά παραγγελία. «Είπα στον ξυλουργό μου ότι ήθελα να είναι σαν ένα παλιό έπιπλο», λέει για τον εργατικό τοπικό σημείο, το οποίο διαθέτει ένα νεροχύτη, ένα πλυντήριο πιάτων και ένα κέντρο ανακύκλωσης και στηρίζεται στην κορυφή του χαλκού πόδια. «Νομίζω ότι δίνει στον χώρο τη γείωση που χρειάζεται».

Ως παιδί μεταναστών, η Αλεξάνδρα ταξίδευε συχνά στην Ευρώπη όταν ήταν μικρή και εξερευνούσε ευγενικά εξοχικά σπίτια εξοπλισμένα με λευκό μάρμαρο, φυσικό ξύλο και ακατέργαστο μέταλλο. «Βλέποντας όλα αυτά τα «πραγματικά» υλικά με έκανε να μην τα φοβάμαι», λέει η σχεδιάστρια, η οποία παρουσίασε τα ίδια φινιρίσματα σε όλο το σπίτι της. «Οι άνθρωποι φαίνεται να θέλουν τα πάντα τόσο τέλεια και γυαλιστερά τώρα, και δεν είμαι εγώ. Μου αρέσει η πατίνα." Έτσι, αν η καρυδιά του νησιού τρυπηθεί ή λερωθούν οι μαρμάρινες ματαιοδοξίες, δεν πανικοβάλλεται.

«Σου θυμίζει ότι ζεις στον χώρο», προσθέτει η Αλεξάνδρα, «και ότι υπάρχει ζωή και αγάπη».

Ανακεφαλαίωση ανακαίνισης

Οι ιδιοκτήτες σπιτιού: Η Alexandra Azat (παραπάνω) και ο σύζυγός της, Issa (ο οποίος έχτισε σπίτια πριν γίνει δικηγόρος)—γονείς των γιων Beau, τώρα 4, και Brooks, 2

Το σπίτι: Ένας τεχνίτης 4.720 τετραγωνικών ποδιών που κατασκευάστηκε το 1915 στην Altadena της Καλιφόρνια. Είχε εξαιρετικά οστά και ήταν δομικά υγιές, αλλά δεν είχε ενημερωθεί εδώ και μια δεκαετία

Γιατί το επέλεξαν: Το σπίτι πρόσφερε ότι «κάτι ιδιαίτερο» αναζητούσε η Αλεξάνδρα—δηλαδή, χαρακτήρα εποχής σε περισσότερο από μισό στρέμμα σε μια ιστορική γειτονιά.

Τι έκαναν: Αναβαθμίστηκαν οι καλωδιώσεις και οι υδραυλικές εγκαταστάσεις, φινιρίστηκαν τα δάπεδα, μονώθηκαν και προστέθηκε κεντρικό AC. Ανακαίνισε εντερικά την κουζίνα και τα μπάνια του δεύτερου ορόφου, μετέτρεψε ένα βοηθητικό δωμάτιο σε χώρο πρωινού και δωμάτιο λάσπης, και μετέφερε την μπουγάδα στον επάνω όροφο. Ο Issa επέμεινε να κρατήσει μια πίσω σκάλα στο υπόγειο, «και είμαι πολύ χαρούμενη που το έκανε», λέει η Alexandra, η οποία σχεδιάζει να μετατρέψει το χαμηλότερο επίπεδο σε speakeasy.

Η μεγαλύτερη πρόκληση: “Ανακαίνιση με μικρά παιδιά στο σπίτι.”

Πήρα το μάθημα μου: Η Αλεξάνδρα λέει ότι το έργο της ενίσχυσε τη σημασία του να μένει σε ένα σπίτι για λίγο πριν το ανακαινίσει. «Αν θέλετε να επιμεληθείτε κάθε χώρο, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίσετε το σπίτι, τη ροή και το φως.

Κατόψεις

Μέσα στο σπίτι των τεσσάρων υπνοδωματίων, με τρεισήμισι μπάνια, η κουζίνα έκλεψε 2 πόδια από το ντουλάπι του μπάτλερ, ένα βοηθητικό δωμάτιο έγινε χώρος για φαγητό και πρωινό, και τα πλυντήρια μεταφέρθηκαν στον επάνω όροφο. Και τα δύο μπάνια του δεύτερου ορόφου καταστράφηκαν και η κύρια κρεβατοκάμαρα απέκτησε δύο δωμάτιο-ντουλάπες.