Ένας επανασχεδιασμένος εσωτερικός χώρος και προσθήκη δεύτερου ορόφου διπλασιάζουν τον χώρο του καθιστικού μέσα σε ένα στενό κυνηγετικό σπίτι, με σεβασμό στις ιστορικές του ρίζες
ΜερίδιοΌλες οι επιλογές κοινής χρήσης για:Κοιτάξτε μέσα σε αυτό το Expanded Shotgun Home στην Ατλάντα, GA
Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε στο τεύχος του φθινοπώρου του 2023 του περιοδικού This Old House.Κάντε κλικ εδώ για να μάθετε πώς να εγγραφείτε.
«Δεν είμαι σίγουρος για ποιον σκοπό χρησιμοποιήθηκε αυτό το σπίτι, αλλά δεν ήταν για τίποτα θεμιτό», εκμυστηρεύτηκε ο Σκοτ Έβανς στη σύζυγό του, Ντόνα, την πρώτη φορά που το ζευγάρι έκανε περιοδεία στο νέο τους σπίτι στην Ατλάντα. Με αρκετές κλειδαριές στην μπροστινή πόρτα για να ασφαλίσει το Fort Knox και ένα δεύτερο κλειδωμένο δωμάτιο μέσα, το σπίτι των 700 τετραγωνικών ποδιών σε στυλ κυνηγετικού όπλου σίγουρα δημιούργησε κάποιες υποψίες. Τα παραγεμισμένα παράθυρα, οι βρώμικες τοίχοι και η μυρωδιά κατάταξης δεν βοήθησαν.
Η επένδυση κρύβει δύο πόρτες, η μία σε ένα δωμάτιο πυριτιδαποθήκης κρυμμένο κάτω από τη νέα σκάλα και η άλλη σε μια ντουλάπα. – Mark Mauldin
1 από 3
Ωστόσο, η τιμή ήταν ακαταμάχητη, όπως και η τοποθεσία: ένα κομμάτι γης στο Grant Park, μια από τις πιο γνωστές ιστορικές συνοικίες της πόλης, μόλις ένα μίλι από την Atlanta BeltLine, έναν ανανεωμένο σιδηροδρομικό διάδρομο, τώρα ένας δημοφιλής πεζόδρομος και ποδηλατόδρομος που έχει δώσει νέα πνοή σε κάθε γειτονιά από την οποία περνά. Έχοντας ήδη ανακαινίσει ένα σπίτι σε μια γειτονική ιστορική συνοικία, οι Evanses ήταν εξοικειωμένοι με την περίπλοκη διαδικασία αδειοδότησης και ήταν έτοιμοι να το δοκιμάσουν ξανά.
Επισήμανση πρωτότυπων γραμμών
Πιθανώς χτίστηκε ως εξοχική κατοικία εργαζομένων τη δεκαετία του 1920, το αρχικό κυνηγετικό όπλο δεν είχε μόνωση ή επένδυση, απλώς κουμπώματα καρφωμένα απευθείας σε καρφιά. Η σύνθετη επένδυση που φαίνεται στο "πριν" (ένθετο, πάνω δεξιά) ήρθε αργότερα. Το ανακατασκευασμένο σπίτι (πάνω και κάτω) προσφέρθηκε με νέα λοξότμητη κυπαρισσιούλα 5 ιντσών, η οποία εμφανίζεται σε όλες τις ιστορικές γειτονιές της Ατλάντα. Η ταπεινή επίπεδη διακόσμηση του ταιριάζει με άλλες εξοχικές κατοικίες της εργατικής τάξης στο Grant Park. Ενώ η ίδια επένδυση επαναλαμβάνεται στη νέα δεύτερη ιστορία, δεν γίνεται καμία προσπάθεια να συνδυαστεί η προσθήκη με το αρχικό σπίτι. Ο κέδρινος έρπης ζωστήρας του και οι εκτεθειμένες ουρές του το κάνουν να μοιάζει σαν να χτίστηκε μια ή δύο δεκαετίες αργότερα. Η προσθήκη εκτοξεύεται στο κάτω μέρος για να σπάσει τους ψηλούς διώροφους τοίχους, επιτρέποντας στο μάτι να εκτιμήσει το αρχικό κυνηγετικό όπλο με τα δικά του πλεονεκτήματα.
«Αυτή η γειτονιά είναι ιστορική, οπότε όπως κι αν έμοιαζε αυτό το σπίτι στο μπροστινό μέρος, θα έπρεπε να κάνουμε μια ανακαίνιση που διατήρησε την ακεραιότητα της αρχιτεκτονικής», λέει η Donna, η οποία, όπως και ο σύζυγός της, εργάζεται στην τεχνολογία τομέας. Ευτυχώς, το ζευγάρι είχε έναν φίλο, τον αείμνηστο Frank Neely, ο οποίος ήταν αρχιτέκτονας σχεδιαστής και είχε ο ίδιος ένα σπίτι με κυνηγετικό όπλο, οπότε θα ήξερε τι χρειαζόταν. Ενώ αυτή ήταν μια μικρότερη δουλειά από αυτή που θα αναλάμβανε η εταιρεία του, οι Evanses ήταν φίλοι του εδώ και χρόνια. Όταν το ζευγάρι είπε ότι ήθελε να κάνει ένα μικροσκοπικό σπίτι, σκέφτηκε ότι θα ήταν μια διασκεδαστική πρόκληση.
Δεδομένων των πενιχρών διαστάσεων 30 επί 85 ποδιών της παρτίδας και της επιθυμίας των ιδιοκτητών για επιπλέον υπνοδωμάτια και μπάνια (έχουν δύο παιδιά), όλοι συμφώνησαν ότι η καλύτερη προσέγγιση θα ήταν η επέκταση προς τα πάνω. Το αποτέλεσμα είναι μια προσθήκη 679 τετραγωνικών ποδιών που απλώνει το παλιό σπίτι, εμπρός προς τα πίσω, διπλασιάζοντας ουσιαστικά τον χώρο του. Υποκλίνοντας σε αίτημα της Επιτροπής Αστικού Σχεδιασμού της Ατλάντα (AUDC), απώθησαν την προσθήκη αρκετά μέτρα πίσω από το πρόσοψη για να διατηρήσει το προφίλ του κυνηγετικού όπλου που βλέπει στο δρόμο και να διατηρήσει την κλίμακα συνεπή με τα άλλα σπίτια του γειτονιά.
Αφού έλαβε έγκριση για μια ιστορική ανακαίνιση από το AUDC και το Grant Park Neighborhood Association, η κατασκευή η ομάδα του Alair Homes Decatur άρχισε να ξεφλουδίζει τα στρώματα του μικρού σπιτιού, με στόχο να διατηρήσει το πλαίσιο και θεμέλιο. Αλλά καθώς προχωρούσε η κατεδάφιση, γινόταν όλο και πιο σαφές ότι η υπάρχουσα κατασκευή δεν μπορούσε να σωθεί. «Κάθε στρώμα ήταν σε τρομερή μορφή», λέει η Heather Shuster, συνεργάτης και συνιδιοκτήτης της Alair που συνεργάστηκε στην κατασκευή με τον διευθυντή του έργου James Matthews. «Κάναμε μια προσπάθεια να σώσουμε ό, τι μπορούσαμε. Δυστυχώς, ήταν πραγματικά πολύ λίγο.
«Το νερό είναι μια πραγματικά μεγάλη πρόκληση στην Ατλάντα», προσθέτει. «Όταν έχεις το σταθερό νερό που κάνουμε εδώ, και ένα σπίτι δεν συντηρείται - αν δεν το κρατήσεις βαμμένο, αν δεν το κρατήσεις καλαφατισμένο, αν δεν το κρατήσεις σφραγισμένο - το νερό μπαίνει και αρχίζει να αλλοιώνει τα υλικά». Ακόμη και το παλιό θεμέλιο από τούβλα ήταν πέρα από τη σωτηρία, καθώς πολλά από αυτά είχαν καθίσει ακριβώς πάνω έδαφος.
Καθώς η ανακαίνιση δεν ήταν πλέον εφικτή, οι ιδιοκτήτες κατοικιών υπέβαλαν αίτηση για άδεια οικοδομής και μετά από έναν ακόμη γύρο μελετών από την πόλη και τη γειτονιά, η αίτησή τους τελικά έγινε δεκτή. Μετά την έκχυση μιας νέας περιμετρικής βάσης από σκυρόδεμα, η ομάδα από την Alair ξαναέχτισε το σπίτι στο αρχικό του αποτύπωμα - μείον τις μεταγενέστερες τροποποιήσεις. Ακολουθώντας ενδεικτικά στοιχεία στο παλιό πλαίσιο, τα ανοίγματα των παραθύρων μεγεθύνθηκαν στις αρχικές τους αναλογίες και στη συνέχεια τοποθετήθηκαν με ξύλινες διπλές αναρτήσεις με επένδυση αλουμινίου. Η μπροστινή βεράντα έχασε το κακοφτιαγμένο κάγκελό της και την κολλημένη επένδυση από μελόψωμο, και μια κακή, αδύνατη προσθήκη αφαιρέθηκε από πίσω.
Το εσωτερικό ξαναχτίστηκε σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια ανακαίνισης, τα οποία απέφευγαν τοίχους και διαδρόμους στον πρώτο όροφο υπέρ ενός ενιαίου χώρου που περιλαμβάνει σαλόνι, κουζίνα και οικογένεια δωμάτιο. «Σε ένα παλιό, μικροσκοπικό σπίτι, όλα τα δωμάτια είναι κομμένα», εξηγεί η Donna. «Κανείς μας δεν το ήθελε αυτό. Θέλαμε ένα σπίτι που να νιώθουμε ορθάνοιχτο και γεμάτο φως, αλλά και να μοιάζει με ένα μικροσκοπικό σπίτι από το δρόμο».
Μια ερειπωμένη πρόσθετη προσθήκη στην πλάτη κατεδαφίστηκε, ανοίγοντας τον δρόμο για αυτόν τον τοίχο από παράθυρα στο οικογενειακό δωμάτιο, με πρόσβαση στην αυλή μέσω δύο μπαλκονόπορτων. – Mark Mauldin
1 από 3
Παρά το ανοιχτό σχέδιο, υπάρχουν οπτικές ενδείξεις - εντοιχισμένα στο σαλόνι, επένδυση στην κουζίνα, αλλαγές στο ύψος της οροφής - που διακρίνουν κάθε περιοχή. Το σχέδιο επίπλων επιτρέπει την κυκλοφορία σε κάθε δωμάτιο, αντί μέσα από τους διαδρόμους, για να μεγιστοποιηθεί ο χώρος. «Ο Frank είχε ένα τρελό ταλέντο να κοιτάζει ένα μικρό αποτύπωμα και να αξιοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερο τη βιωσιμότητα από αυτό», λέει η Donna.
Το μπροστινό σαλόνι προσφέρει πολλές λειτουργίες σε έναν μικρό χώρο, χάρη σε έναν τοίχο από ντουλάπι από το δάπεδο μέχρι την οροφή που περιλαμβάνει ένα ενσωματωμένο γραφείο. Η γυάλινη έκταση στο πίσω μέρος του σπιτιού προσκαλεί το εξωτερικό προς τα μέσα και παρέχει εύκολη πρόσβαση στην πίσω αυλή μέσω ενός ζευγαριού γαλλικές πόρτες. (Στους ιδιοκτήτες δόθηκε μεγαλύτερο περιθώριο σχεδιασμού στο πίσω μέρος, επειδή δεν είναι ορατό από το δρόμο.)
Η κεντρική κουζίνα φαίνεται πολύ μεγαλύτερη από ό, τι μπορεί να υποδηλώνει το αποτύπωμά της, λόγω της έλλειψης τοίχων και στις δύο άκρες. Η προετοιμασία του φαγητού περιορίζεται στη μία πλευρά, η οποία είναι εξοπλισμένη με λευκά ντουλάπια και ασορτί μετρητές χαλαζία που συνεχίζουν προς τα πάνω. Το νησί που κάνει αντίθεση διαθέτει μαύρη μαρμάρινη κορυφή και μαύρα ντουλάπια και χωράει νεροχύτη και πλυντήριο πιάτων—καθώς και καθίσματα για έξι. «Ήθελα ένα μέρος όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να έρθουν και να συγκεντρωθούν και να νιώθουν πραγματικά άνετα», λέει η Donna.
Η νέα προσθήκη του δεύτερου ορόφου είναι προσβάσιμη από το οικογενειακό δωμάτιο μέσω μιας σκάλας που αγκαλιάζει τον πλαϊνό τοίχο, αφήνοντας το φως και τη θέα ανεμπόδιστα, διατηρώντας παράλληλα την ιδιωτικότητα από τους κοντινούς γείτονες. Με τη σκάλα να ανεβαίνει σε ένα μόνο τρέξιμο, υπήρχε αρκετό ύψος για να χωρέσει μια πυριτιδαποθήκη και μια ντουλάπα από κάτω της, πίσω από πόρτες που δένουν δυσδιάκριτα με τη γύρω επένδυση.
Στον επάνω όροφο, τα υπνοδωμάτια μπροστά και πίσω διαθέτουν ένα ζευγάρι μπάνια και μια ντουλάπα πλυντηρίου. Μια καταπακτή σε μέγεθος χόμπιτ στο μπροστινό υπνοδωμάτιο παρέχει πρόσβαση σε έναν αποθηκευτικό χώρο σκαλισμένο στο μπροστινό αέτωμα του κυνηγετικού όπλου, διασφαλίζοντας ότι δεν θα σπαταληθεί χώρος.
Η προσθήκη στον δεύτερο όροφο περιλαμβάνει μια ευάερη κύρια σουίτα με θέα στην πίσω αυλή. – Mark Mauldin
1 από 4
Αυτό που αρχικά προβλεπόταν ως κατασκευαστικό έργο διάρκειας ενός έτους επεκτάθηκε σε τέσσερα χρόνια, λόγω της ανάγκης εξασφαλίστε την έγκριση και τις άδειες της ιστορικής περιοχής δύο φορές, καθώς και τον Covid-19 και την αλυσίδα εφοδιασμού του θέματα. Μετάνιωσε ποτέ το ζευγάρι που ανέλαβε το έργο; «Ω, πολλές φορές!» Η Donna λέει γελώντας, προσθέτοντας ότι πιθανότατα θα το σκεφτόταν δύο φορές πριν ασχοληθεί με μια άλλη τόσο περίπλοκη ανακαίνιση όπως αυτή.
«Αλλά», προσθέτει, ευγνώμων για την ολοκλήρωση του έργου επιτέλους, «το σπίτι φαίνεται όμορφο».
Κατόψεις
Το υπάρχον εξοχικό σπίτι των 700 τετραγωνικών ποδιών του 1920 τεμαχίστηκε σε μικρά δωμάτια, με ένα υπνοδωμάτιο, ένα μπάνιο και ένα τζάκι χωρίς στοιχεία για καμινάδα. Η κατάργηση των εσωτερικών τοίχων του πρώτου ορόφου δημιούργησε έναν μεγάλο χώρο που φιλοξενεί ένα σαλόνι, μια κουζίνα και ένα οικογενειακό δωμάτιο, που διακρίνεται από αλλαγές στις επεξεργασίες των τοίχων και στα ύψη της οροφής. Μια μπουτονιέρα και μια ντουλάπα είναι κρυμμένα κάτω από μια νέα σκάλα που οδηγεί στην προσθήκη 679 τετραγωνικών ποδιών παραπάνω, η οποία διαθέτει μια κύρια σουίτα στο πίσω μέρος, μια άλλη σουίτα κρεβατοκάμαρας μπροστά και μια ντουλάπα πλυντηρίου στο διάδρομο μεταξύ τους.
