Dit echtpaar kreeg een afbrokkelende Nederlandse koloniale opwekking uit 1901 en voegde vintage-look details, energiebesparende systemen en gezellige nieuwe woonruimtes binnen en buiten toe
Droom die uitkomt
De rillingen liepen over mijn armen terwijl ik toekeek hoe de bemanning mijn prachtige oude huis, krakend en kreunend, van de afbrokkelende, opeengestapelde zandstenen fundering rolde en op rails rolde die in de zijtuin waren opgesteld. Ik wist dat we een betonnen fundering moesten storten om het huis uit 1901 te redden, maar dat betekende niet dat ik het mooi moest vinden. Een paar zenuwslopende uren later was het veilig en wel op zijn tijdelijke rustplaats. Wat een opluchting! Mijn man, Dennis, die tientallen jaren ervaring heeft met het bouwen van huizen, had alles tot in de puntjes gepland, dus ik had moeten weten dat hij en de bemanning het goed zouden doen, maar het was een enge beproeving. Dit prachtige oude huis was tenslotte mijn droom die uitkwam, en ik vond het echt niet leuk om het gevaarlijk van de grond te zien hangen.
Kijk, jarenlang maakte ik mijn ochtendwandelingen door de historische wijk van ons bergstadje Bozeman, Montana, en stelde ik me voor hoe het interieur van de 19e- en 20e-eeuwse huizen eruit moest zien. Terwijl visioenen van mijn eigen oude bungalow in mijn hoofd dansten, geloofde ik nooit echt dat ik Dennis het idee zou kunnen aanpraten om 'de fouten van iemand anders te corrigeren', zoals hij het uitdrukt. Maar na 23 zetten tijdens zijn 29-jarige carrière, beloofde hij dat de volgende zet mijn keuze zou zijn. Ik sprong op het aanbod in en sleepte hem mee om verschillende oude huizen op de markt te bezichtigen.
getoond: De rode luiken van de gerenoveerde Dutch Colonial Revival knallen tegen nieuwe cederhouten dakspanen. Verandaleuningen en een portiekingang bootsen het originele houtwerk van het huis na.
Nederig 1898 Begin
En toen we deze Nederlandse koloniale opwekking zagen, wisten we dat het precies het juiste potentieel had. Buiten had het huis een gambrel-dak en unieke bogen aan de voorkant, nog steeds intact. Binnen, hoewel er in de loop van de tijd veel was weggehaald, bleven enkele stukjes karakter, zoals lichtschakelaars met drukknoppen, over. Ik hield ook van de geschiedenis van het huis. Het werd rond de eeuwwisseling gebouwd voor een ondernemende vrouwelijke muziekprofessor op basis van een architectonisch plan van $ 5 van Ladies' Home Journal. Ze financierde het met muzieklesgelden.
getoond: De huiseigenaren vonden deze Ladies' Home Journal-advertentie uit 1898 met de plannen voor hun huis. Kosten om het destijds te bouwen: $ 1.500 tot $ 1.750.
Oude huizen komen met problemen
Zoals bij elk oud huis, had het wat problemen. Verschillende families hadden het huis bewoond, en dat bleek: veranda's waren afgesloten, er waren ramen toegevoegd en een spray-on cottage-cheeselike conserveermiddel verkocht door Sears in de vroege jaren 1970 omhuld de ceder schootbeplating en had scheuren het. De interieurafwerking was ook veranderd en de meeste massieve deuren met vijf panelen waren op maat gemaakt voor kamerbreed tapijt. Kortom, er was veel werk aan de winkel.
Het huis had 1.440 vierkante meter woonoppervlak plus een grote veranda, maar het ontbrak aan een aantal moderne gemakken, namelijk een kantoor aan huis, een wasruimte en een handwerkruimte. Omdat het pand drie stadskavels omvatte, hebben we besloten om toe te voegen. Hoewel we geen puristen konden zijn, wilden we elk nieuw detail er zo oud mogelijk uit laten zien.
getoond: Met zijn kralenplafond, metrotegel en houten vloer is de kleurrijke keuken een eerbetoon aan de jaren 1920.
Een jaar wachten voor renovatie
Vanaf het begin zijn Dennis en ik begonnen met het onderzoeken van manieren om historisch passende charme aan de plaats toe te voegen. We verzamelden stapels tijdschriften met plaknotities ter referentie en scheurden de foto's die we echt leuk vonden eruit. Ik wist al dat ik een kinderkamer op de bovenverdieping wilde veranderen in een inloopkast en een masterbad met twee wastafels op voetstuk, een bad op klauwpoten en saliegroene muren - net zoals ik in de september 2003 probleem van Dit oude huis. Maar we wachtten en woonden een jaar in het huis voordat we besloten hoe groot een verbouwing we wilden doen. Goede zaak ook. In die tijd hebben we de ontoereikende isolatie van het huis, de twijfelachtige bedrading, de oude sanitair - en ja, de afbrokkelende fundering, die de vloeren scheef had achtergelaten en moest worden vervangen.
getoond: Een pantoffel met klauwvoet is genesteld in een hoek van het nieuwe hoofdbad.
Historische uitzonderingen voor gemak
We hebben besloten om tijd vrij te maken van onze op maat gemaakte woningbouwactiviteiten, waar we allebei projecten beheren, om van de verbouwing onze fulltime baan te maken. We stelden minutieus plattegronden en specificatiebladen op, waarbij energie-efficiëntie voorop stond. Dat betekende het toevoegen van gespoten urethaanisolatie, stralingswarmte, dubbele beglazing en toiletten met een laag debiet. Op de eerste verdieping hebben we ook besloten om een portiekingang en een damestoilet toe te voegen en om de keuken te openen naar de eet- en woonkamers. Die laatste beslissing was historisch gezien niet correct, maar het paste bij onze levensstijl en stelde ons in staat om de originele schoorsteenachtervolging in de salon te gebruiken om een centraal geplaatste open haard toe te voegen.
getoond: Een knappe open haard verwarmt de woonkamer. De mahoniehouten schoorsteenmantel en de omlijsting van keramische tegels waren gebaseerd op kenmerken die in naburige huizen werden gevonden en met de hand gemaakt door lokale ambachtslieden. De opvouwbare rocker reisde per huifkar naar Nebraska met Debbie's overgrootmoeder.
Een sleutel in de plannen
Omdat we zo bewust waren geweest met onze planning, dachten we dat we op alles voorbereid waren, maar het huis had natuurlijk nog een paar verrassingen in petto. Terwijl we het klaarmaakten om te worden verplaatst, vonden we asbest op de zolder en de aangebouwde muren van een aangebouwde schuur; het verwijderen ervan was een hindernis waarvan we wisten dat die alleen door professionals kon worden opgelost. Gelukkig konden we de mannen in witte pakken daar binnen twee weken krijgen. Het is een beetje vreemd, moet ik zeggen, om je huis te zien veranderen in een gevaarlijke zone, compleet met een tentje buiten om te douchen.
Daarna begonnen Dennis en ik meteen het interieur van het huis te strippen terwijl het in de zijtuin stond. We hadden in het begin afgesproken om de demo op zich te nemen, maar ik wist echt niet waar ik aan begon. Het was heet, benauwd werk en ik haatte het om een gasmasker te dragen. Ik hield er ook niet zo van om honderden spijkers uit de originele sparrenvloeren te moeten plukken, wat we ontdekten nadat we een laag nieuwe eik hadden afgescheurd die erover was gelegd. Ik heb een goede week over de eerste verdieping gekropen met een koevoet, groene kniebeschermers vastgebonden. Gelukkig zorgde Dennis voor het grootste deel van het zware transport, terwijl ik puin in emmers schepte.
getoond: Een antiek eiken dressoir zit tussen twee wastafels op een voetstuk en biedt opbergruimte voor toiletartikelen en extra handdoeken.
Wonen in de garage
We hebben geprobeerd zoveel mogelijk te hergebruiken, te verkopen of weg te geven, omdat we geen van beiden graag goede materialen op een stortplaats wilden zien verdwijnen. Het aanbod van "gratis" leverde wat hulp op bij het verwijderen van de carport, terrasoverkapping en luifels. Dennis sleepte ook verschillende pallets aan zandsteenplaten van de oude fundering om te recyclen in de raamputten van de nieuwe kelder. Uiteindelijk sleepten we acht ton latwerk, gips, gipsplaat, bedrading en afvoerleidingen naar buiten. Eindelijk, toen dat klaar was en de nieuwe fundering op zijn plaats was, vierden we de terugkeer van het huis naar de oorspronkelijke locatie.
Het was echter een feest van korte duur, want we moesten aan de slag met de toevoeging. Maandenlang woonden we in een vrijstaande garage in schuurstijl die we in de achtertuin hadden gebouwd voordat we begonnen met de verbouwing van het hoofdgebouw. Terwijl de structuur van 22 bij 24 voet onze benodigdheden bevatte - bed, bureau, tafel en geïmproviseerde keuken - werd het leven daar claustrofobisch. We hadden een half bad gedaan, maar Dennis en ik moesten dagelijks naar de plaatselijke sportschool om te douchen. En terwijl we erin slaagden groenten op een hete plaat te stomen en de meeste maaltijden in de magnetron op te warmen, verheugde ik me erop om weer gebruik te kunnen maken van een volledige keuken. Dennis wilde ook graag laten zien dat hij al het timmerwerk en de gevelbekleding zelf kon. Natuurlijk was het verkrijgen van meerdere nieuwe elektrische gereedschappen van topkwaliteit een noodzakelijke eerste prioriteit!
getoond: Het koppel neemt een welverdiende rust. De bestratingspatio bevindt zich achter de garage in schuurstijl, waar het paar tijdens de verbouwing woonde.
Projecten consumeren
Dennis bouwde ter plaatse nieuwe gambrel-vormige spanten en plaatste op maat gefreesde binnenbekleding en lambrisering. Samen hebben we een nieuwe eiken plankenvloer gelegd. Ondertussen heb ik uren besteed aan online onderzoek en contact opnemen met lokale leveranciers om de Heartland-apparaten te vinden voor onze keuken in de stijl van de jaren 1920 en de juiste lijstwerk om de woonkamer aan te kleden. Dit was het leuke deel dat al dat vervelende demowerk de moeite waard maakte! Omdat de projecten onze dagen en nachten in beslag namen, besloten we het schilderen en beitsen van het interieur aan professionals over te laten.
Ongeveer 16 maanden nadat dit hele proces was begonnen, konden we eindelijk onze spullen uit de opslag halen. Het renoveren van deze plek bleek een stuk moeilijker dan ik me eerst had voorgesteld, maar jezelf kunnen omringen met de vruchten van je werk is lonend - meer dan te beschrijven. We zijn officieel van plan om oud te worden in dit huis. Geen bewegingen meer. Alle oude verpakkingsdozen zijn naar de recycling gegaan.
getoond: Ouderwetse hortensia's, kornoeljes, rozen en seringen omringen de veranda en het nieuwe houten hek. Een omheinde tuinboog leidt nu naar de achtertuin.
Plattegrond: Eerste verdieping
Het toevoegen aan de zijkant van het huis bood ruimte voor een nieuwe handwerkruimte, een wasruimte en een kantoor.
Plattegrond: Tweede verdieping
Tip voor huiseigenaren: "Organiseer pagina's die uit tijdschriften zijn gescheurd in mappen met drie ringen, gesorteerd op onderwerp. Op die manier weet je waar je ze kunt vinden en wat je wilde repliceren." -Dennis Stoner, Bozeman, Mont.
Wat we deden: tijd en geld uitgegeven
Gerenoveerde en uitgebreide Nederlandse koloniale opwekking uit 1901.
Tijdsspanne: 16 maanden
Waar hebben we bespaard: Zoveel mogelijk van de oude bouwmaterialen recyclen, zoals het hergebruiken van funderingssteen in de keldervensterputten.
Waar we uitspatten: Reproductie sanitair, zoals het vintage bad met zilver geverfde klauwpoten en verlichting.
getoond: Huiseigenaar Debbie Stoner wrikt spijkers uit de originele vloeren van het huis.
Wat we deden: uitdagingen
Wat zouden we anders doen: Niks! Ik denk dat we alles ongeveer hebben gedaan zoals het moest.
Onze grootste uitdaging: Onze gezondheid, veiligheid en geestelijke gezondheid behouden tijdens zo'n groot project.
Hoe we het hebben opgelost: Door eerst een kleine opslagschuur te bouwen met een half bad zodat we daar tijdens de verbouwing konden kamperen.
getoond: Huiseigenaar Dennis Stoner installeert de windwijzer op de nieuwe garage.
