De stijl is misschien synoniem voor zwaar en donker, maar deze Tudor Revival uit de jaren 30 verdrijft dat idee, met meer ruimte, een meer open stroming en een opgefleurd interieur dat de vintage accentueert karakter.
Dit artikel verscheen in het najaarsnummer van 2021 van This Old House Magazine. Klik hier om te zien hoe u zich kunt abonneren.
Vaak hakt de suggestieve buitenkant van een oud huis ons vast, maar het interieur blijkt niet zo'n grote vangst te zijn. Dat is wat Katherine en John Breese in de loop van de tijd ontdekten, nadat ze hun droomhuis hadden binnengehaald, een Tudor-revival uit de jaren dertig in White Plains, New York, waar ze allebei opgroeiden.
Toen ze terug wilden verhuizen naar het gebied voor Katherine's baan, waren ze op zoek naar een huis met een gemakkelijk woon-werkverkeer naar Manhattan, een divers schoolsysteem, een goede tuin en veel architectuur interesse. "We wilden een huis met karakter", zegt John. Degene die ze landden, is toevallig om de hoek van Katherine's ouderlijk huis, waar haar ouders nog steeds wonen.
Ingepakt in stucwerk, met een steil hellende voorgevel, een gewelfde entree, een prominente schoorsteen met decoratief metselwerk en forse beugels die een diepe dakoverstek ondersteunen, heeft het Breese-huis veel van de typische elementen van huizen in Tudor Revival-stijl van zijn tijdperk. In het begin van de 20e eeuw vulden huizen zoals deze de nieuwe buitenwijken van Amerika met trams, en hele buurten werden bevolkt met soortgelijke verhalenboekhuisjes.
“Toen we het door nieuwe ogen zagen, de ogen van huizenjagers die elders hadden gewoond, werden we verliefd op een straat die ik had al mijn hele leven gekend”, zegt Katherine, die erop wijst dat hoewel de buurt nogal wat Tudors heeft, ze allemaal verschillend.
Toen ze het 2700 vierkante meter grote huis kochten, met zijn drie slaapkamers en tweeënhalve badkamer, hadden ze maar één kind, een dochter van twee. “Toen de tweeling een paar jaar later langskwam, werd het huis ineens heel klein”, herinnert Katherine zich lachend.
Ze merkten dat ze overal behoefte hadden aan wat meer bewegingsruimte. De keuken voelde bijzonder klein en gesloten aan, met vier openslaande deuren. Het gebrek aan voorbereidingsruimte was een groot nadeel voor John, de chef-kok van de familie, die 's avonds het diner maakt. De wasruimte, die in een kleine nis was geperst, had geen aanrechtblad en belemmerde, wanneer de deur openstond, de verkeersstroom in de kookruimte. Elders was er één badkamer voor alle drie de kinderen, en geen modderruimte waar een jong gezin laarzen, jassen en rugzakken kon opbergen. Bovendien was de vooringang donker en afgesloten, wat een sombere eerste indruk gaf.
Om de knikken van het huis glad te strijken en meer ruimte toe te voegen zonder afbreuk te doen aan het karakter, zocht het paar Rye, New York, architect Paul Shainberg, die gespecialiseerd is in historische huizen en toevoegingen had ontworpen voor enkele van de huizen die ze in het gebied bewonderen.
Die keuze bleek de eerste van een aantal juiste zetten. "Ik werk graag aan Tudor-huizen", zegt Shainberg. "Je zou kunnen denken dat al die daklijnen uitdagingen zouden opleveren, maar Tudors zijn in feite een van de... de gemakkelijkste huisstijlen om aan te werken, vanwege die vele daklijnen - je kunt ze toevoegen naadloos.”
Zoals deze dingen doen, groeide de reikwijdte van de renovatie naarmate huiseigenaren en architecten samenwerkten. Terwijl de eerste wensenlijst van het paar een nieuwe keuken, een modderkamer met een half bad, een goede wasruimte en een extra bad boven, ze hadden niet gedacht aan een speelkamer voor de kinderen, een nieuwe ontbijtruimte of een gezin Kamer. Terwijl ze met Shainberg spraken, realiseerden ze zich echter dat dit hun kans was om te corrigeren de tekortkomingen van het huis, terwijl ze nieuwe ruimte introduceerden die nu en in de toekomst aan hun behoeften zou voldoen toekomst. Het was logisch om alles in één keer te doen.
Al vroeg in het proces leerden ze ook dat ze een civiel ingenieur nodig hadden; lokale bouwvoorschriften vereisen een technisch plan om de afvoer van regenwater te beheersen die is ontstaan door nieuwe ondoordringbare oppervlakken, in dit geval de nieuwe daken en een uitbreiding van de oprit om de nieuwe mudroom te ontmoeten binnenkomst.
Engineering zou ook nodig zijn om de achterkant van het huis te openen en de toevoeging te ondersteunen - hier, de ballonomlijsting van het huis betekende dat de muren verstevigde verstevigingen nodig hadden voor de nieuwe kamers toegevoegd. De speelkamer, gelegen in de kelder, zou moeten worden uitgegraven om de benodigde plafondhoogte te creëren. Het echtpaar had het geluk een perfect passende professional te vinden om het werk uit te voeren bij een lokale civiel ingenieur die ook als aannemer werkt.
Een onverwachte wending in het project ontstond toen de bouwploeg de achtermuren van het huis verwijderde en ontbrekende mortel in de oude veldstenen fundering aan het licht kwam. Uiteindelijk moesten ze daar een nieuwe betonnen fundering storten; net als de toevoeging zelf, past het er precies in.
Het bouwproject schiep kansen voor verdere verbeteringen. Naast het overspuiten van alle originele eikenhouten vloeren, hebben de huiseigenaren tientallen jaren oude radiatoren verwijderd en een nieuw HVAC-systeem met geforceerde lucht geïnstalleerd. Ze zouden dan de raam-AC-units kunnen verliezen en de bestaande kamers kregen extra bruikbare vloeroppervlakte.
"De grootste klacht die mensen hebben over deze Tudors is dat ze vaak smal en donker zijn", zegt Shainberg. “Maar nu, als je dit huis binnenloopt, is het licht en open. We hebben de entreehal opnieuw ingericht, zodat je vanaf de voordeur een ruimte van dertig of veertig voet ziet, helemaal tot aan de ramen aan de achterkant van de nieuwe familiekamer.
Die ruimte vond hij door de keldertrap achter in de voorhal te verplaatsen naar de zijkant van het huis, achter de bijkeuken. Om de Tudor-aspecten van het huis te accentueren en om het eenzame origineel te weerspiegelen, ontwierp Shainberg nog vier gebogen deuropeningen. Die zichtlijn vanaf de voordeur is nu door drie sierlijke boogopeningen.
Erkennend dat ze hulp nodig hadden om nieuwe interieurafwerkingen voor het opgefriste huis samen te stellen, riep het paar de hulp in van interieurontwerper Danielle Monteverdi, die ook een vriend is. Opnieuw bleek het een geval van juiste pro, juiste project. Monteverdi kende het huis al en was gevoelig voor de voorkeuren en antipathieën van het paar. "Katherine en John houden van de historische charme van het huis, maar als het op design aankomt, hadden ze begeleiding nodig."
Omdat Katherine van een strandachtige look houdt, heeft Monteverdi zeeglaskleurige tegels in het hoofdbad verwerkt. Maar ze stuurde haar cliënt weg van een schoorsteenmantel van drijfhout voor de nieuwe familiekamer, erop wijzend dat het zou botsen met de meer formele Tudor-persoonlijkheid van het huis. Ze werkte met Katherine's affiniteit voor groen en blauw, die houttinten aanvullen, door ze door het hele interieur te weven. “Nu het huis meer open is, met zichtlijnen van kamer naar kamer, is het belangrijk dat de kleuren in harmonie zijn”, zegt de ontwerper.
Aandacht voor het kleinste detail is overal zichtbaar. Voor de nieuwe keuken ontwierp Monteverdi op maat gemaakte tegels om de hele achterwand te bekleden: handgeschilderd in wit, met een delicaat grijs-blauw patroon. "De terracotta klei komt erdoorheen, die de bakstenen vloer van de aangrenzende modderkamer weergalmt", zegt ze.
Katherine geeft toe dat hoewel ze van een frisse en strakke look houdt, ze geen fan is van modern design. Die keukentegels weerspiegelen wat ze zo leuk vindt aan het gerenoveerde huis: "De tegels vertegenwoordigen wat ik wilde - om het Tudor-ontwerp te vieren, maar op een manier die actueel aanvoelt."
Haar favoriete kamer in huis, de eetkamer, kreeg ook wat TLC. Daar prijkt een klein origineel bas-reliëf van wild - zwijnen en herten - op elk raam, precies het soort fantasievolle Tudor Revival dat de huiseigenaren koesteren. En opnieuw hadden ze het geluk een plaatselijke schilder te vinden die de details van het gegoten gips, die begonnen te verslechteren, zorgvuldig te herstellen, voordat ze de kleur van het sierwerk kregen.
Nog een beetje verfmagie gaf de massief eiken plafondbalken van de woonkamer een frisse uitstraling. In plaats van de bestaande witte verf te verwijderen, een tijdrovende en kostbare klus, stelde Monteverdi voor om ze in een zachtere tint donker taupe te schilderen. In de nieuwe familiekamer brengen eenvoudige eikenhouten plafondcassettes met een walnootafwerking een eerbetoon aan de originele balken van de woonkamer, terwijl ze de aandacht vestigen op een meer informele, uitgeklede ruimte. De schoorsteenmantel is voorzien van klassieke vierpasbogen voor een subtiele verwijzing naar het Tudor-erfgoed van het huis.
Al met al was het renovatieproces een prachtige ervaring, aldus de Breeses. "Paul kwam het huis binnen en vond het geweldig, en we werden verliefd op hem", zegt Katherine over de architect. De bouwer was een zeldzame vondst en ontwerper Monteverdi gaf ze wat ze niet wisten om te vragen. "We kwamen allemaal van dezelfde plek, en dat is liefde voor het huis", zegt Katherine. Nu het tweejarige project meer ruimte en een keuken heeft opgeleverd die groot genoeg is om gasten te voeden, vermaken de Breeses regelmatig. De ouders van Katherine zijn in de buurt en kunnen regelmatig langskomen om tijd met de kinderen door te brengen.
John geniet van hoe het leven is opgefleurd.
“Onze nieuwe familiekamer ligt op het oosten en er valt gewoon natuurlijk licht binnen. Als je daar 's ochtends als eerste naar binnen loopt, is de perfecte manier om de dag te beginnen.
Zijn vrouw is het daarmee eens.
"Elke dag kan ik niet geloven hoeveel geluk ik heb", zegt Katherine. “We hebben een geweldig huis en mijn ouders zitten om de hoek. En omdat het comfortabel en gemakkelijk is voor een menigte, is dit huis een trekpleister voor familie en vrienden.”
Renovatie samenvatting
DE HUISEIGENAARS: Katherine en John Breese, afgebeeld met hun kinderen, Vivian, 11 jaar, en tweeling Deirdre en John, 8 jaar.
HET HUIS: Een bestaande Tudor Revival van 2.700 vierkante meter die vermoedelijk in 1932 is gebouwd. Met een sierlijke en pittoreske gevel had het verouderde interieurs, waaronder een krappe, disfunctionele keuken. Er was geen modderruimte en de ingang aan de voorkant was donker en gesloten.
WAAROM ZIJ HET KIEZEN: Het echtpaar kende en hield van de buurt van Gedney Farms; Katherine's ouders wonen om de hoek en ze werden gegrepen door het Tudor-karakter van het huis.
HUN PLAN: Creëer een grotere, functionelere keuken; voeg een kinderbad toe; verplaats de was uit de keuken; voeg een modderkamer, een ontbijtruimte en een familiekamer toe; vergroot een achterdek om aan te sluiten op de nieuwe ruimtes; en versterk het licht en de stroom.
HUN TEAM: Het echtpaar huurde een architect in die Tudor-huizen kent en ervan houdt, een bouwer die ook ingenieur is en een interieurontwerper die hun levensstijl en smaak kent.
LESJE GELEERD: "Net zoals je trouw wilt zijn aan wie je bent, heeft Danielle [onze ontwerper] me geleerd dat je trouw wilt zijn aan wat je huis is", zegt Katherine. "Ik wilde drijfhout en ze vertelde me dat drijfhout gewoon niet thuishoort in een Tudor-huis. Als je met experts werkt, vertrouw ze dan!”
Plattegronden
Een aanbouw aan de achterzijde vergroot de woonruimte van het huis met ongeveer 2.000 vierkante voet, inclusief een grote speelkamer in de kelder (niet afgebeeld). Terwijl de woon- en eetkamers binnen hun oorspronkelijke voetafdruk bleven, opende de renovatie de voorste hal tussen hen en verlengde de achterste buitenmuur van de keuken, waardoor een grotere kookruimte, een bijkeuken, een half bad, een familiekamer en een ontbijt mogelijk is Kamer. Een zijdek werd verlengd om vanuit de nieuwe ruimtes te kunnen worden betreden.
