Bekijk deze zaden uit uw lokale bibliotheek

Foto met dank aan de openbare bibliotheek van Pima County

Afgelopen maart, toen Ben Hagyard naar de Himmel Park Library ging, ongeveer anderhalve kilometer van zijn huis, in Tucson, Arizona, liep hij langs de computerbank en stopte bij een oude houten kaartcatalogus in de buurt van de... kookboeken. Hij bladerde door de lades die alfabetisch waren geordend, haalde zes pakjes met streepjescode tevoorschijn met labels als 'Duivelsklauw' en 'Hopi Rood' en liep naar de kassa. Toen ging hij naar huis, niet om te lezen, maar om te planten wat hij had uitgecheckt: amarant van een erfstuk, maïs en andere zaden. Hij was van plan ze te laten groeien, de zaden te oogsten en de kaartcataloguswinkels aan te vullen zodat anderen de cyclus konden herhalen.

Van de ongeveer 17.000 openbare bibliotheken in het hele land, "lenen" er nu ongeveer 350 zaden uit, vergeleken met slechts een handvol 15 jaar geleden. Het doel is om gratis zaden beschikbaar te stellen in een poging om verdwijnende erfstukken en open bestoven (OP) plantensoorten, zowel eetbare als sierplanten, te behouden. Een erfstuk is over het algemeen elke cultivar die bestond vóór de Tweede Wereldoorlog, waarna hybriden gemeengoed werden en commerciële landbouw begon zich te concentreren op minder variëteiten, die gekruist waren om scheepvaart, droogte, vorst en pesticiden. OP-planten, waaronder erfstukken die niet zelfbestuivend zijn, worden over het algemeen bevrucht wanneer wind, insecten of vogels stuifmeel van plant naar plant vervoeren. In tegenstelling tot hybriden, produceren OP- en erfstukzaden de volgende generatie planten die erg lijken op de ouders, een zegen voor tuinders die jaarlijks hybride zaden moeten kopen om van jaar tot jaar vergelijkbare resultaten te krijgen jaar.

Heirloom- en OP-planten vertegenwoordigen samen ongebruikelijke of zeldzame variëteiten, sommige honderden jaren oud en andere inheems in specifieke gebieden. Het behoud van de plantenbiodiversiteit door OP-zaden te bewaren is belangrijk. Naar schatting 93 procent van de zaadvariëteiten die in 1903 in de VS beschikbaar waren, is nu uitgestorven. Voor altijd verloren zijn unieke smaken en planten die zijn aangepast aan een breed scala aan groeiomstandigheden, en met de meeste wereldvoedsel afkomstig van een handvol planten, is het behoud van wat lokaal goed groeit de sleutel tot het beschermen van ons voedsel levering. "Er is een enorm waardevol reservoir van genetische informatie in erfstukken en open bestoven cultivars", zegt Irwin Goldman, voorzitter van de afdeling Tuinbouw van de Universiteit van Wisconsin-Madison.

Maar nog meer dan smakelijke tomaten of geurige erwten, met erfstukzaden wordt regionale en culturele geschiedenis bewaard. "Het bewaren van zaden en het delen van planten zijn Amerikaanse tradities die al honderden jaren in praktijk worden gebracht", zegt Rebecca Newburn van de Richmond Grows Seed Lending Library in Californië. Door die tradities in stand te houden, blijven de verhalen van deze voedingsmiddelen levend naast de planten zelf, van de eiwitrijke theebonen die een hoofdbestanddeel waren voor indianen in het zuidwesten tot de Carolina-Afrikaanse runner-pinda, die de pinda van het zuiden begon industrie.

De manier waarop een seed-bibliotheek werkt, is eenvoudig. Zaadpakketten worden over het algemeen opgeslagen in een kast of een oude kaartcatalogus, waar ze zijn onderverdeeld per categorie — eetbaar, kruidachtig en sierlijk — en alfabetisch gerangschikt, vaak met een etiket dat aangeeft hoe moeilijk een plant is groeien. Enkele van de gemakkelijkste zaden om te groeien en te bewaren zijn afkomstig van bonen, sla, erwten en tomaten; bloemen die grote zaden produceren; en degenen die gemakkelijk te identificeren zijn zodra het bloemhoofd droogt, zoals goudsbloem, morning glory en zinnia. Lenen is eenvoudig: doe een paar zaden van een variëteit in een envelop (de meeste bibliotheken vragen om genoeg over te laten voor de volgende persoon), en noteer de naam en informatie over de teelt. Als een slimme tuinbibliothecaris niet aanwezig is, zijn er meestal boeken, hand-outs en online video's beschikbaar om te helpen. "Kiezen wat je wilt telen, is als naar de snoepwinkel gaan", zegt Janak Desai, die zaden van Fairfield in Connecticut gebruikt. Woods Branch Library om de beroemde Southport-ui in het gebied te telen, die werd gebeitst en gegeten om scheurbuik te bestrijden tijdens de Burgeroorlog.

Hoewel de hoop is dat leners zaden van een succesvolle oogst kunnen teruggeven, is dit niet vereist. "Ons doel is om zaden in handen van mensen te geven", zegt Alida Given, directeur van de Magnolia Springs Library in Alabama. "Je krijgt geen boete als je geen zaden teruggeeft." Een retourpercentage van 40 procent wordt als een groot succes beschouwd.

Om een ​​seed-bibliotheek bij u in de buurt te vinden, zoekt u op internet in de openbare bibliotheken van uw staat of raadpleegt u de kaart op: richmondgrowsseeds.org. Als er geen bij u in de buurt is, overweeg dan om er een te starten; de website van Richmond Grows biedt ook een stapsgewijze handleiding. Seed-bibliotheken hoeven niet in bibliotheken te zijn; gemeenschapscentra, musea, scholen of elke andere plaats die voor het publiek toegankelijk is, kan werken. Een andere optie is om zaden te kopen van bedrijven die gespecialiseerd zijn in erfstukken, zoals: Victory Seeds of Echt zaad zaaien, en deel ze met andere tuiniers. Je zou ook lid kunnen worden van de Uitwisseling van zaadspaarders; ondanks de naam vereist de organisatie niet dat je zaden bewaart of uitwisselt om toegang te krijgen tot de duizenden erfstukvariëteiten.

"In het begin vond ik het idee van zaden in een bibliotheek best grappig", zegt Ben Hagyard van Tucson, die al drie jaar leent. "Maar daardoor ben ik in zoveel dingen geïnteresseerd geraakt. Ik eet beter. Ik let meer op de seizoenen en het milieu, en ik heb andere tuiniers ontmoet. Hoe cool is dat?"