Kleurrijke beplanting, kronkelende paden en veel groene schermen transformeren een stedelijk perceel dat aan drie kanten wordt blootgesteld aan voorbijgangers in een privéoase
Tuinparadijs gemaakt
Op een hoekkavel in de stad, met aan de achterkant een steegje, kan het een hele uitdaging zijn om een eigen buitenruimte te creëren. Holly Fliniau weet het, want dat is precies de situatie waarmee ze werd geconfronteerd toen ze in 1993 naar dit huis in Denver verhuisde.
Ze had niet echt een plan toen ze begon met het inrichten van het pand, maar wat zich ontwikkelde zou een schoolvoorbeeld van goed tuinontwerp kunnen zijn. Ze creëerde een reeks "kamers" die in elkaar overvloeien en toch elk een duidelijk gevoel van plaats hebben. Met wijnranken begroeide hekken en priëlen schermen verschillende zitjes af van de straat en het steegje, maar komen niet over als onvriendelijke muren. En de royale beplanting aan weerszijden van de trottoirs geeft de buren genoeg om van te genieten als ze langslopen op weg naar het buurtpark.
getoond: Geborgen en nieuwe verandaposten die in dezelfde kleuren zijn geverfd, ondersteunen een boog en hekjes langs de straatkant van de tuin.
Hulp van de groene duim van een moeder
In het begin was het belangrijkste doel van Holly om een beetje privacy en een eethoek in de buitenlucht te creëren. Ze legde stenen bestrating aan de ene kant van het huis en aan de achterkant, en bouwde een dak over het ene uiteinde zodat ze er een tafel en stoelen onder kon zetten. Haar volgende project was het houten hek langs een stoep. Toen besloot ze haar aanstaande bruiloft in haar tuin te houden. Maar het overgebleven gazon en de moestuinen van de vorige eigenaren voldeden niet helemaal voor een mooie buitenceremonie. Dus kwam Holly's moeder, Sandy, helpen bij het aanleggen van een grote vaste tuin met een stenen pad aan de achterkant van de zijtuin die het dichtst bij de straat ligt.
getoond: Holly en haar moeder en tuinpartner, Sandy Fliniau, ontspannen samen met Holly's Berner Sennenhond, Sophie, op het ligbed.
De ene meerjarige tuin verandert in de andere
"Het ene project veranderde in het andere en ik kreeg de tuiniermicrobe te pakken", zegt Holly, die verrukt is over de manier waarop haar tijdverdrijf in de buitenlucht is het tegenovergestelde van haar dagelijkse baan als chemisch ingenieur die zich bezighoudt met gevaarlijk afval schoonmaken. "Het stelt me in staat om het artistieke deel van mijn brein te oefenen." Voordat die eerste meerjarige tuin klaar was, droomde ze er al van om er nog een aan te leggen.
getoond: Aan de noordkant van het huis kronkelt een met gras begroeid pad tussen vaste plantenbedden.
Afgelegen biertuin
Na de bruiloft deed ze precies dat, richting de voorkant van het huis. Maar er was meer. Omdat haar man (nu ex) geïnteresseerd was in thuisbrouwen, creëerde ze een kleine biertuin aan de achterkant van de steeg, naast de oprit, met een bar en tafel en een krachtige hoprank die de muren en de omgeving verzacht? priëlen. In de zijtuin, naast een schutting die ze deelt met haar buurvrouw, heeft ze zich op een geheime plek geperst om een buitendouche te nemen. Direct tegenover het windpad voegde ze een pergola toe met een golfplaten dak en installeerde ze een ligbed in de beschutte ruimte eronder. "Mijn vader plaagt me dat ik gewoon een bijgebouw nodig heb, en ik zou hier kunnen wonen", zegt Holly, verwijzend naar alle voorzieningen die ze heeft geplaatst.
getoond: Tussen het smalle steegje en de garage ligt een biertuin met een weelderige hoprank. Holly zette de deur in een hoek om gemakkelijk de oprit op te kunnen draaien. De bloemen van de wijnstok verspreiden een bedwelmende geur in de zomer. Patrijspoortopeningen in de gebogen deur werden gemaakt met hout dat uit een oude garage was geborgen.
Droog tuinieren Geschikt voor Denver
Terwijl Holly vorderingen maakte met het aanleggen van haar buitenruimtes, was ze ook bezig met de beplantingsstroken tussen de trottoirs en de straten. Deze vlakten, die 10 tot 15 voet breed zijn, waren gewoon gazon, dat ze constant moest irrigeren, onkruid wieden en maaien. "Ik betaalde elk jaar meer aan mijn gazononderhoud, zelfs terwijl ik de vierkante meters van het gazon verkleinde", zegt ze. Ze ontdekte een oplossing toen ze een demonstratie xeriscape of droge tuin bezocht, die nu wordt gepromoot als de meest geschikte vorm van landschapsarchitectuur voor droge klimaten zoals die van Denver. De droogtetolerante aanplant van de tuin maakte indruk op Holly met hun weelderige uitstraling. Ze besloot het idee bij haar thuis te kopiëren door elk jaar een xeriscape-tuin van ongeveer 10 bij 15 voet aan te leggen totdat haar tuinen aan de straatkant waren getransformeerd. Gefrustreerd door het oude gazon om te graven, begon ze het gewoon met karton te bedekken en afwisselend lagen bladeren en aarde op te stapelen. Het toevoegen van een deken van fijn erwtengrind rond de planten houdt onkruid laag en vocht binnen.
getoond: In de plantstroken tussen stoep en straat is Holly geleidelijk overgegaan van conventioneel gazon naar waterzuinige vaste planten. Dit nieuwe bed is ook beplant met kleurrijke jaarlijkse petunia's en zinnia's om te vullen totdat de vaste planten - waaronder duizendblad, kattekruid, manzanita panchito en gouden ooievaarsbek - goed ingeburgerd raken. Achter het houten hek voegen nieuw en oud ijzerwerk en geborgen ornamenten een artistieke persoonlijkheid toe aan de tuinen naast het huis.
Gazon naar straat plantenvullers
Er is nog een stukje grasveld zichtbaar vanaf de straat, maar het is niet het oude dorstige soort. Om de xeriscape-bedden te scheiden, plantte Holly stroken Bella bluegrass, een donkerblauwgroen gras dat is aangepast aan het klimaat van Denver en dat slechts 10 centimeter lang wordt, dus het hoeft bijna nooit te worden gemaaid. "Eindelijk, nadat ik het grootste deel van mijn gazon had weggegooid en de rest van het Bella-blauwgras opnieuw had geplant, kon ik mijn gazononderhoud laten gaan!" zegt ze blij.
getoond: Oranje en scharlaken zinnia's en paarsachtige salie helpen een van de bedden aan het uiteinde van het pand te vullen, dat van de straat en het trottoir wordt gescheiden door een prieel bedekt met clematis en rozen. De dik beplante bedden hoeven niet veel te worden gewied, omdat ze weinig ruimte laten voor indringers. Holly zit graag op het bankje achterin om van het uitzicht te genieten en te luisteren als voorbijgangers commentaar geven op haar tuin.
Spelen met tuinschermen
De rest van Holly's tuin is geen xeriscape, maar ze is er trots op hoeveel minder water het nodig heeft dan mensen denken dat het nodig heeft, gezien hoe groen het eruitziet. Ze zet haar sproeisysteem een paar keer per week aan, ongeveer 20 minuten per irrigatiezone. "Mijn moeder en ik hebben geleerd dat het 'schoenlepelen' in planten dicht bij elkaar de behoefte aan water en wieden vermindert", zegt ze. Conventioneel advies waarschuwt tuinders om planten niet te dichtbij te plaatsen, met de theorie dat dit tot ziekte zal leiden. Maar in het droge klimaat van Denver heeft Holly geen probleem gehad. Nauwe afstand zorgt ook voor spectaculaire displays, vooral wanneer planten in drifts worden gerangschikt. "Een vriend van mij zei ooit dat ik de 'big bang theory' van tuinieren onderschrijf", zegt Holly. "Mijn moeder beschrijft het als een dorp van planten die elkaars hand vasthouden. Ik denk dat beide goede beschrijvingen zijn."
getoond: Een houten pergola herbergt een ligbed aan het ene uiteinde van de bakstenen patio die huiseigenaar Holly Fliniau heeft gebouwd langs de windweg naar de garage. Het bed grenst aan een omheining van planken die ze deelt met haar buurman. Kleurrijke potplanten markeren de ingang van de buitenkamer en verzachten de stevige steunpalen van de structuur.
Geen vechtende natuur
Een van de andere lessen die Holly heeft geleerd, is niet tegen de natuur te vechten. "We zijn er allebei blijer mee", zegt ze. "Als een boom op een bepaalde manier wil leunen of een plant verhuist naar een nieuwe locatie of een locatie niet verlaat waar ik hem niet wil hebben, of zelfs als hij sterft, dan dat vind ik prima." Ze koopt geen geënte rozen meer, omdat ze ontdekt heeft dat rozen die op hun eigen wortelstok groeien beter herstellen na harde winters. Wel probeert ze enkele kleuren te groeperen. "Die neiging komt waarschijnlijk van het feit dat ik als kind mijn marmercollectie op kleur sorteerde."
getoond: Holly verzamelde oude kleipotten voordat ze zich realiseerde hoe snel planten uitdrogen in kleine containers. Dus nu toont ze ze meestal als decoratie op een oude potbank die ze in elkaar heeft geflanst van allerlei spullen die ze in haar garage vond.
Hergebruikte elementen
Holly heeft ook geleerd om voorwerpen die anders in de prullenbak zouden belanden, opnieuw te gebruiken als tuinkunst. Ze gebruikte gerecyclede stenen voor het achterterras en de tuinpaden en zette een oude naaimachinevoet om als plantenstandaard. Ze redde ijzeren ringen van rottende whiskyvaten en gaf ze aan haar vader, die ze veranderde in een sculptuur met een regenketting die aan de achterkant van haar huis hangt. Ze begon ook van een buurtgalerie te houden en kunst van hergebruikt ijzer te verzamelen.
getoond: Bakstenen muren met traliewerk bieden een kijkje in Holly's verborgen wereld.
Patina rondom
Voor een tuinman die begon met een missie om privéruimte te creëren, was een van de grootste verrassingen de manier waarop tuinieren een hele reeks nieuwe vriendschappen opende. Holly liet een bevriende kunstenaar vragen of ze een ezel mocht opzetten en in de tuin mocht schilderen. "Er kwam meer op haar hielen, en nu schildert elk jaar een hele groep kunstenaars in mijn tuin", zegt ze. "Daardoor ben ik nu kunstverzamelaar. En door op rondleidingen door de tuin te gaan en tuincursussen te volgen, heb ik nieuwe vrienden gemaakt van andere tuinliefhebbers."
getoond: Een bloembak beplant met oranje en paarse calibrachoa's kreeg een stijlboost met een metalen ornament van een kapotte kapstok. Zijn roestige patina weerspiegelt het gebladerte van een nabijgelegen Japanse esdoorn. Een oude emmer wordt ook gebruikt als container voor een bonte hosta.
DIY blad vogelbad
De tuin geeft Holly's moeder ook een manier om haar uitgebreide, grotendeels autodidactische kennis van tuinieren aan anderen door te geven. Holly zegt: "Tijdens haar bezoeken hoor ik haar talloze keren in de tuin vragen beantwoorden van mensen die langs de tuin lopen op weg naar het naburige park. Sommigen zoeken haar zelfs op nu ze haar auto herkennen."
getoond: Sandy, een frequente bezoeker, maakte het betonnen vogelbad met een gigantisch rabarberblad als mal en schilderde het vervolgens; de stam van een omgevallen espboom dient als standplaats.
Kleurrijk karakter
Holly zegt dat ze zelf verlegen is, dus ze heeft de neiging om niet aan het gesprek deel te nemen. Maar ze vindt het heerlijk om op een houten bankje helemaal achter in de tuin te zitten, langs het stenen pad. Het trottoir ligt op slechts een paar meter afstand, aan de andere kant van een met clematis en rozen bedekt prieel, zodat ze kan meeluisteren als mensen langslopen. "Ze kunnen mij daar niet zien zitten, maar ik hoor ze wel praten over de tuin", zegt ze. "Ze zullen zeggen: 'O, kijk hier eens' en 'Kun je dat geloven?'" Holly vindt het zeer bevredigend om te horen hoe ze waarderen wat ze heeft bereikt, zelfs als ze niet beleefd hoeven te zijn. "Ik heb ook ontdekt dat enthousiaste tuiniers niet te stoppen zijn", voegt ze eraan toe. 'Ze laten zich er niet van weerhouden om binnen te komen - en dat vind ik goed.'
getoond: De meeste droge tuinbedden hebben kapotte potten die in de grond zijn begraven, wat een urn suggereert met water dat eruit loopt. In plaats daarvan vloeien er stromingen van schitterende meerjarige bloemen uit. Hier 'Pink Friesland' salvia, felroze dianthus en 'Avalanche' margriet.
'Vrede' Rose met een geschiedenis
Deze schoonheid is een 'Peace' roos, een van de meest populaire rozen aller tijden. De Franse tuinder Francis Meilland kweekte het eind jaren dertig en stuurde stekken naar vrienden in verschillende landen omdat hij bang was dat het Duitse leger het zou binnenvallen en vernietigen. De roos zou in de Verenigde Staten zijn aangekomen met het laatste vliegtuig dat beschikbaar was vóór de Duitse invasie.
'Polka' Klimroos
Voor een klimroos koos Holly 'Polka', een geurige variëteit met pioenachtige bloesems van ongeveer 15 cm doorsnede. Hij bloeit de hele zomer in golven.
Kleurverbeterende plantencombinaties
Holly werkt aan het creëren van plantcombinaties die individuele kleuren doen opvallen, zoals de chartreuse bladeren van 'Frances Williams' hosta met 'Purple Sensation' allium.
Winterharde 'Morden Sunrise' Rose
Deze blush-gekleurde 'Morden Sunrise'-roos, gefokt in het Morden Research Station, in Manitoba, Canada, is erg winterhard en overleeft tot min 40 graden F. De struiken worden 2 tot 3 voet hoog en verspreiden zich ongeveer 3 voet breed.
'Robinson's Red' en lavendelbloemen
'Robinson's Red' geschilderde madeliefjes groeien naast bieslookplanten die Holly voornamelijk kweekt voor hun lavendelbloemen.
Samenwonende Purples
De lichtpaarse bloemen van eetbare bieslook delen een meerjarig bed met donkerpaarse ooievaarsbek, ook bekend als winterharde geranium. De algemene naam "kraanvogel" komt van de vorm van de zaadcapsules.
Show-stelende kleuren
Hoewel ondersteund door luchtig blauw 'Walker's Low' kattenkruid (Nepeta trossen) en aren van 'Roze Friesland' salvia (S. nemorosa), het zijn de neonrode roze tinten (Dianthus) die echt de show stelen in dit bed.
Straatafscherming 'Alexandra' Roses
Een delicaat ogende maar eigenlijk zeer winterharde erfstukvariëteit, de 'Alexandra'-roos bloeit op een latwerk dat Holly's zijtuin van de straat scheidt.
Varens en Hosta's Achtergrond
Holly gebruikt varens en hosta's als achtergrond voor kleurrijke bloemen, waaronder lichtpaarse bieslook, roze 'Robinson's Red' geschilderde madeliefjes (Tanacetum coccineum), witte 'Gourmet Popcorn'-rozen en blauwe meerjarige vrijgezellenknopen (Centaurea montana).
Toevallige 'Dr. Huey' Blossoms
Deze dieprode, bijna kastanjebruine klimroos is eigenlijk een ongelukje. Holly plantte een theeroos die werd geënt op de superharde wortels van de 'Dr. Huey' kruipende roos. Een ongewoon koude winter doodde het transplantaat, maar niet de wortels, dus de plant stuurde nieuwe scheuten en nu heeft ze 'Dr. In plaats daarvan bloeit Huey'.
Blauw en roze met overal gras
Fijne blauwe toverstokken van 'Walker's Low' kattenkruid (Nepeta trossen) contrast met gedurfde pieken van 'Pink Friesland' salvia (S. nemorosa). Het siergras vooraan is Mexicaans vedergras, ook wel paardenstaartgras genoemd (Stipa tenuissima).
Prieel-knuffelende 'Margaret Hunt' Clematis
Clematis 'Margaret Hunt' is een van de verschillende soorten die groeien op een prieel dat Holly's achtertuin afschermt van het trottoir langs een zijtuin van haar huis. Deze clematis bloeit op de groei van het huidige seizoen, dus snoeien is eenvoudiger dan bij sommige andere clematissoorten. Holly snijdt de wijnstokken gewoon in het vroege voorjaar terug tot een voet of twee van de grond.
Contrasterende texturen en kleuren
De stoffig roze bloemen en chartreuse bladeren van 'Limemound' spirea (S. japonica) contrast in zowel textuur als kleur met de gevederde bladeren van struisvogelvaren (Matteuccia struthiopteris). Naast het huis staat een roestrode 'Shirazz' Japanse esdoorn in een bak.
Het tuinplan
Bij het huis van Holly Fliniau beschermen gebogen paden en priëlen van veranda's het huis en de zitgedeeltes buiten, net als traliewerkmuren, een breezeway en hoge vaste planten en struiken. De xeriscape-tuinen aan de straatkant delen de ruimte met verschillende bomen - sierpruimen en een peer, een eik en esdoorns - die ook privacy bieden; deze zijn hier aangegeven met rode cirkels maar niet getekend, om de tuinen beter zichtbaar te maken.
