Een echtpaar uit Maine verandert een 120-jarige charmeur in een comfortabele 'bewaarder' door zijn verleden te eren en de hardst werkende ruimtes naar het heden te lokken.
Dit artikel verscheen in het zomernummer van 2021 van Dit oude huistijdschrift. Klik hier om te zien hoe u zich kunt abonneren.
Een oud huis staat niet stil in de tijd. En terwijl de decennia hun sporen achterlaten, laat elke eigenaar ook een afdruk achter, gebaseerd op wat in het belang van het huis en zijn bewoners lijkt. Er zijn compromissen. Smaken veranderen.
Beschouw het verhaal van deze circa 1900 Nederlandse koloniale opwekking en de huidige eigenaren, Tyler en Katie Judkins. Gelegen in Cumberland, Maine, net ten noorden van Portland, waar de twee werken, kwam het huis met een soort catalogus van zijn verbeteringen aan het huis: een fotoalbum samengesteld door Carolyn Murray, wiens familie tientallen jaren in het huis heeft gewoond (ze leeft nog steeds) in de buurt). De foto's gaan terug naar de tijd dat er trams langs denderden. Er is het huis toen het nog een zomerplek was, dan rond 1960, toen het winterklaar was. Rond die tijd verloor het zijn omhullende veranda, terwijl het een afgesloten vooringang kreeg. Niemand weet wanneer het huis zijn eerste sierlijke boogopening kreeg, maar een foto suggereert 1969 - vier van hen waren er in de jaren zeventig toen Carolyns familie er introk. Ze renoveerden natuurlijk ook, voegden een vijfde boog toe, gebruikten een triplexvorm die op zolder werd gevonden, terwijl ze een nieuwe keuken plaatsten, ramen aan de voorkant, erkers aan één kant en in achter, en, in één ambitieuze duw, een achteraanbouw van twee verdiepingen met een hoofdsuite en een extra slaapkamer boven een familiekamer, bijkeuken, damestoilet en een keukenuitbreiding, plus een achterom portiek.
Toen de volgende eigenaar arriveerde, kwam ook een garage met een breezeway-verbinding naar de achterporch. Dezelfde huiseigenaar heeft de keuken opgepimpt, met misschien meer interesse in wederverkoop dan in amusement. Ongeacht. Vier jaar nadat hij het had gekocht, verkocht hij het huis aan Tyler en Katie, die het in handen namen om het nog beter te maken.
De twee waren al doorgewinterde thuisverbeteraars. Tyler leerde timmervaardigheden van zijn vader, en hij en Katie hadden een huis in Portland gerenoveerd voordat ze besloten het af te breken en helemaal opnieuw op te bouwen. Katie was net met haar goede vriendin in de interieurbouw gegaan, Heidi Lakapelle—Tylers zus—die design onder de knie had en tegelijkertijd huiselijke vignetten voor de winkelketen maakte antropologie. Zij en haar kunstenaar-echtgenoot waren hun eigen 19e-eeuwse opknapper aan het renoveren. Het was alsof ik een designgerichte familievertrouwen had.
Met een peuter onder de voeten en een baby onderweg, snakten Tyler en Katie stilletjes naar meer ruimte en historische charme. "We waren niet echt op zoek", zegt Katie. "Maar toen kwam dit huis op de markt, het paste in ons budget - ik hield van de details, de werkende open haarden met... prachtig metselwerk, de gewelfde deuropeningen, ruime ramen en goed licht, dat je niet altijd vindt in oud huizen.”
Tyler, die zichzelf omschrijft als een 10e generatie Mainer en lid is van het bestuur van de Maine Historical Society, vond het leuk dat de plaats een verleden had. Stadsvader Ephraim Sturdivant - beroemd om zijn vele nakomelingen en voor het importeren van de eerste merinoschapen van de staat - bouwde het huis naast dat van hen. "Ik heb begrepen dat zijn nakomelingen dit huis hebben gebouwd als een zomerhuisje voor gasten of 'hulp'", zegt Tyler. "Het was de helft van de huidige grootte en onafgewerkt, met kale noppen, tot de jaren vijftig."
Toen hij en Katie het kochten met vijf slaapkamers en twee en een half bad, was het huis klaar voor nog een groeiend gezin - met een paar kleine reparaties. Het damestoilet uit de jaren 70 was gedateerd en de keuken voelde klein aan voor een serieuze kok als Katie. De modderkamer/wasserij was uitgestrekt en in een aangrenzende kamer klonk een ketel/waterverwarmer met een laag rendement en hoog decibel "elke keer dat je een douche nam als een straalmotor", zegt Tyler. Sommige ramen leken te klein, andere waren aan vervanging toe. De vloeren zakten door; in de loop der jaren begon de toevoeging zich ongemakkelijk te vestigen.
Gelukkig woont Katie's moeder verderop in de straat met een gastenverblijf waar twee seriële vernieuwers en een kleinkind konden schuilen terwijl het werk doorging.
Toen ze niet bezig waren met hun dagelijkse werk om andere huiseigenaren te helpen, concentreerden Katie en Heidi zich op de eerste verdieping, in samenwerking met een meegaande algemene aannemer, Michael Monsell, op structurele reparaties en een nieuwe lay-out. Tyler combineerde zijn baan als financieel adviseur en een verlangen om te helpen. Het viertal fungeerde als een ontwerp-bouwteam, waarbij de bemanning van Monsell het grootste deel van de lading droeg, en begon aan een renovatie van zes maanden.
Monsell zegt dat hij van de uitdaging houdt om met oude huizen te worstelen, het creatieve herschikken om de oude en nieuwe stukken bij elkaar te laten passen, terwijl hij de geesten van renovaties uit het verleden onder ogen ziet. Hier boog een buitenmuur en "er waren zeker vloerproblemen", zegt hij, knikkend naar de manier waarop de toevoeging in het oude deel van het gebouw was vastgemaakt.
"Oudere huizen krijgen op de lange termijn niet altijd de aandacht die ze nodig hebben", merkt hij op. "Vaak komen mensen naar binnen en willen de keuken doen, maar niet aan de onderliggende behoeften voldoen."
Katie en Tyler wilden beide doen. Katie, een verstokte ruimteplanner, schetste een grotere keuken met een rij ramen - in de muur die bol stond. Normaal gesproken zou Monsell het opkrikken en in steunen glijden, maar dat zou het risico hebben gehad dat de tegel in het hoofdbad boven het hoofd zou barsten. "Renovaties zijn zo lastig", zegt hij.
Met de zegen van Monsell haalde Tyler muren neer en deed hij een aantal aanpassingen om de keuken te laten groeien en de keuken te verkleinen. modderkamer, verplaats de damestoilet en verplaats de wasmachine en droger naar een hal op de bovenverdieping, waar hij een kast bouwde voor: hen. De mechanische ruimte zou worden teruggebracht tot kastgrootte en een kleinere, stillere, efficiëntere boiler/boiler bevatten, met ruimte voor stoffers en blikken.
Monsell legde leidingen om die door sloop waren blootgelegd en voegde een afvoer toe voor de was op de bovenverdieping. Hij gebruikte framehout om de verdieping erboven tijdelijk te ondersteunen, voegt hij eraan toe, "terwijl we structurele leden eruit haalden." Muren werden geopend om ramen en isolatie toe te voegen; Monsell zegt dat het "een behoorlijke hoeveelheid werk" was om de muren vierkant en kastklaar te krijgen, om nog maar te zwijgen van het egaliseren van de vloeren.
Het team, dat poreuze muren verkoos boven open plattegronden, koos ervoor om de muur tussen de keuken en eetkamer, en de gebogen opening, en om een conventionele deuropening tussen de nieuwe modderkamer en keuken. Maar toen Monsell en zijn bemanning op het punt stonden te dweilen, had iemand een idee. Waarom maak je van die deur geen zesde boog?
Er zijn kits om het werk gemakkelijker te maken, maar Monsell houdt niet van de MDF-prefabs die hij overal ziet. Dus kopieerde hij de straal van een bestaande boog om een vorm te maken en gebruikte een decoupeerzaag om de rand na te bootsen. Een nog steeds ontzagwekkende Tyler citeert Monsell die zegt: "Mijn vader en ik zullen de boog helemaal opnieuw doen, gratis." Tyler voegt eraan toe: "Het is erg... arbeidsintensief om een vorm te maken, planken heel dun scheuren, dan op de vorm stomen, klemmen en lijmen, laag op laag."
Andere reparaties waren onder meer aanpassingen aan de drie open haarden, het leggen van nieuwe vloertegels in de foyer en later het installeren van grenen vloeren op de bovenverdieping en het vervangen van het dak. Het werk is nooit echt gestopt - dit is tenslotte een oud huis.
Met een slaapkamer voor elk kind en voldoende ruimte om rond te rennen, is het een perfect huis voor een druk gezin. En het biedt genoeg te doen, nu ze groenten en kippen kweken. Als ze binnen zijn, "verzamelen we voornamelijk aan de achterkant van het huis", waar de familiekamer speelgoed en een tv bevat, zegt Tyler. Hij houdt wel van lezen en slapen in de bibliotheek aan de voorkant van het huis, hoewel hij eraan toevoegt: "Ik heb tegenwoordig niet veel tijd om die dingen te doen" - hun derde kind, een jongen, arriveerde in maart.
Katie herinnert zich nog dat ze voor het eerst verliefd werd op de verschillende details van het huis. “Met die Hollandse gambrels”, zegt ze, “was het gewoon charmant.”
En nu, in het kielzog van een bijzonder attente reno, een echte blijver.
Renovatie samenvatting
De huiseigenaren: Tyler en Katie Judkins met dochter Isobel (5) en zoon Larsen (3).
Het huis: Een Nederlandse koloniale heropleving van 3189 vierkante meter in Cumberland, ME, gebouwd rond 1900. Hoogtepunten waren een handvol sierlijke gebogen openingen op de eerste verdieping. Minpunten waren onder meer doorzakkende vloeren en een gebogen buitenmuur. Ook was de modderkamer een puinhoop en de keuken niet ingericht voor een serieuze kok.
Waarom hebben ze ervoor gekozen: Het zou hen uit de stad (Portland) brengen, naar ruimere vertrekken en naar een perceel van twee hectare met een zonnige plek voor een tuin.
Hun plan: Schaf een decennia oude aanbouw aan en strijk de eerste verdieping glad, schop de was naar boven, vergroot de keuken en herwerk de modder- en damestoilet. Vervang het dak, de boiler en enkele ramen; en inluiden gepolijst decor en veel witte verf.
Hun aanpak: Katie, de bewoner van de ruimteplanner, en echtgenoot Tyler werkten samen met hun aannemer, Michael Monsell, en met Katie's schoonzus en zakenpartner voor interieurdesign, Heidi Lachapelle, over de verkeersstroom en afwerkingen.
Les geleerd: Ga met je gevoel en speel sommige dingen op het gehoor. Heidi wijst op een late beslissing om een gewelfde opening tussen de nieuwe keuken en de bijkeuken te plaatsen. "Er is maar zoveel dat je op papier kunt voelen", zegt ze. "Het gaat over intuïtie en erkennen dat je misschien niet beseft wat nodig is totdat je in de ruimte bent - en daar oké mee zijn."
Plattegronden
Het huis kwam met vijf slaapkamers, twee en een half bad en 3.189 vierkante meter. De renovatie heeft de bestaande voetafdruk behouden, terwijl de structurele ondersteuning is verholpen, een erker is verwijderd en de eerste verdieping in de bestaande achterkant is herwerkt toevoeging: Muren kwamen naar beneden om de keuken uit te breiden, een grote bijkeuken / wasruimte en een mechanische kast te verkleinen en de damestoilet naar de voormalige wasruimte te verplaatsen Oppervlakte. De wasmachine/droger is naar boven verhuisd. De gerenoveerde baden behielden hun voetafdruk, net als een kleine slaapkamer die een kinderkamer werd.
