Rzecz w życiu w raju polega na tym, że zawsze jest jakiś haczyk. W przypadku Bermudów, gdzie This Old House filmuje remont 200-letniego gruzińskiego domu, huragany uderzają w małą wyspę środkowoatlantycką latem i jesienią, przewracając drzewa, grzechotając okiennicami i łuszcząc z dachów. Och, a potem
na wyspie nie ma żadnego źródła świeżej wody.
W rezultacie dachy Bermudów ewoluowały przez cztery stulecia, aby robić dwie rzeczy: chronić domy przed wichury i leje, co deszcz spada z niebios, do wielkich cystern, które zasilają domowe krany. Zgodnie z prawem każdy dom musi zbierać 80 procent wody, która spada na jego dach.
Aby zbudować tradycyjny bermudzki dach, murarze zaprawą murarską tworzą prostokątne płyty lub „łupki” z lokalnego wapienia, łącząc je ze sobą na ramie dachu czterospadowego. Następnie nakładają więcej zaprawy na górę i krawędzie łupków, wypełniając spoiny i nadając dachowi tradycyjny schodkowy kształt. Wzdłuż dolnych krawędzi dachu rzeźbią długie betonowe koryto na rynnę, która kieruje wodę deszczową do rury, która ją filtruje i spływa do cysterny zakopanej wzdłuż domu. Następnie obmywają całą konstrukcję dachu cienką warstwą cementu. Wreszcie, aby woda deszczowa w drodze do cysterny była jak najczystsza, malują dachy specjalnymi farbami nietoksyczna farba (nowoczesny zamiennik tradycyjnego mycia wapnem), którą należy nakładać co 2-3 minuty lat.
Rezultatem jest mocna, prawie samonośna konstrukcja, która radzi sobie z warunkami pogodowymi, jednocześnie przesyłając czystą wodę do zbiornika. To najlepszy i najtańszy sposób dostarczania świeżej wody — potrzeba do 30 galonów wody na osobę dziennie — ponad 60 000 mieszkańców tego maleńkiego wyspiarskiego kraju. To również odpowiada za charakterystyczne białe dachy Bermudów, doskonale położone wśród palm i oddzielone pastelowymi domami, z których słynie wyspa.
Zobacz zdjęcia 2-6 dla kroków
Wszystko w jednym rzędzie
Kwadratowe kawałki wapienia bermudzkiego, zwane łupkami, czekają na instalację na dachu Harbour View, obecnego domu projektu TOH TV na Bermudach.
Źródła wody
Deszcz to uświęcone tradycją źródło wody dla rdzennych Bermudów (którzy mają naturalną odporność na kawałki gruzu i bakterie, które dostają się do ich cystern). Ale pobór wody na dachu nie może zaspokoić potrzeb wyspy po rozpoczęciu sezonu turystycznego. W środku lata wyspa odwiedza nawet 200 000 odwiedzających. Tak więc hotele, szpitale i inne operacje komercyjne muszą znaleźć inne źródła. Pod koniec lat 70. rząd zaczął pompować wodę z „soczewek”, podziemnych warstw wodonośnych, gdzie woda deszczowa, która przedostała się przez ziemię w ciągu dwóch lat, spoczywa ciężej woda morska. Te soczewki są nadal w użyciu; fabryka w byłym forcie wojskowym filtruje wodę za pomocą technologii odwróconej osmozy, a następnie chloruje ją, by móc przebyć 30 mil rur do miast Bermudów.
Mimo to zapotrzebowanie na wodę przewyższa podaż o około 20 procent w szczycie sezonu, więc rząd uciekł się do racjonowania wody. Ale do lata 2005 roku ma nadzieję rozpocząć odsalanie, dzięki czemu woda morska będzie zdatna do picia dzięki usunięciu soli. Proces zużywa więcej energii, więc jest znacznie droższy. Ale to jest cena utrzymania raju.
Zobacz zdjęcie 7.
