Rodzina puszcza dom, w którym lubiła mieszkać przez dekadę, aby wyremontować ten, który ma nadzieję, że pokocha jeszcze dłużej
Jak mówi Maddy Krauss, jej mąż, Paul Friedberg, miał więcej niż kilka nieprzespanych nocy, martwiąc się o dom, który zamierzali kupić. Nie przeszkadzała mu fizyczna odległość przeprowadzki (zaledwie dwie przecznice od ich obecnej lokalizacji) ani wielkość domu (trzy piętra, wiele pokoi). To podwórko go utrzymywało.
„Nasz stary dom miał duże podwórko z tyłu, a mając w domu gromadę chłopców, możesz sobie wyobrazić, jak bardzo to przydało się” – mówi, odnosząc się do swoich 10- i 7-letnich synów, a także do niej. mąż. „Paul nienawidził podwórka w nowym domu, ponieważ po prostu schodzi w dół i nie ma miejsca na bieganie dla chłopców. Kilka razy prawie przerwał transakcję”.
Ale sam dom, w stylu gontowym z 1897 roku w Newton w stanie Massachusetts, będzie tematem Ten stary dom Nadchodzący sezon telewizyjny był zbyt doskonały, by go przepuścić. Z przestronnym przedpokojem, licznymi sypialniami, szeroką werandą od frontu i możliwością powiększenia kuchni i mistrza sypialni, to był dom, o którym wiedzieli, że nie mogą wydobyć się z centralnego holu, który urządzali Odrodzenie Kolonialne w górę.
Przez długi czas para rozważała rozbudowę swojego starego domu, aby uczynić go miejscem rozrywki i rodziny. „Po tym, jak wszyscy nasi przyjaciele i ich dzieci schodzą, nie mogliśmy już zebrać wszystkich ludzi w domu” – mówi Maddy. Skorzystali nawet z usług byłego sąsiada, architekta Treffa LaFleche, aby zastanowić się, jak zmienić niezręczny układ i dodać więcej miejsca z tyłu. Ale pewnego dnia przyszło im do głowy, że powinni sprawdzić, co jeszcze może być na rynku w okolicy. Wtedy na ich kolana wylądował klasyczny dom z epoki wiktoriańskiej, pomniejszona wersja okazałych rezydencji w stylu gontowym, które rozsiane są po wybrzeżu Nowej Anglii.
Być może to piękno wnętrza, które LaFleche nazywa „klasycznym przykładem konstrukcji z przełomu wieków”, sprzedało Paulowi i Maddy dom. Większość oryginalnych drewnianych paneli i wykwintnych rzeźb pozostaje nienaruszona, podobnie jak niektóre klasyczne witraże z końca XIX wieku. Klatka schodowa jest centralnym elementem holu wejściowego, podobnie jak ozdobny drewniany gzyms i odlana z brązu i malowana łupka obudowa kominka jest centralnym punktem starej jadalni (wkrótce stać się pokojem rodzinnym). I jest wystarczająco dużo miejsca, aby powiększyć kuchnię i sypialnię główną bez wyskakiwania lub utraty cennych pomieszczeń wewnętrznych. „To będzie dość chirurgiczna renowacja, a nie dramatyczna”, mówi LaFleche. „Nie rozwalamy rzeczy”.
Maddy dostrzegła nawet potencjał na najwyższym piętrze, z oryginalną salą bilardową (ze stołem bilardowym), aneksem kuchennym i apartamentem dla gości. „Wyobraziliśmy sobie, że ten dom będzie naprawdę świetny, gdy dzieci podrosną i będą chciały się od nas oddalić” – mówi. „Mogą po prostu przenieść się na trzecie piętro, aby uciec”.
LaFleche sprowadził architekta krajobrazu Stephanie Hubbard, weterana renowacji TOH, aby pomóc parze dostosować ich stosunek do podwórka. Hubbard zasugerował utworzenie tarasowego podwórka, zbudowanie nowej werandy przy kuchni (która jest o całe piętro powyżej poziomu z tyłu), a następnie pozwolić mu zejść na patio z bluestone, które ciągnie się w dół do równego podwórka wstrzymywanego przez Ściana. Powinno to zaspokoić pragnienie Paula dotyczące pokoju do gry, który zauważa LaFleche również w domu. „Styl gontu jest bardzo łaskawy” – mówi. „Przy tak aktywnych dzieciach jest to dla nich lepszy dom – bardziej otwarty, przestronny i swobodniejszy”.
I wydaje się, że właśnie to sprawiło, że dom Paula i Maddy będzie ich ostatnim. Albo, jak żartuje Maddy: „Po tym wszystkim jest to ośrodek życia wspomaganego”.